Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Amanda hızla sağa kaçarak büyüden kurtuldu ve bana bir Petrificus Totalus büyüsü attı. Onun gibi sağa kaçarak büyüden kurtuldum. "Ne ara standartlarını bu kadar düşürdün Parkinson? Kanı bozuk Weasley'lere kadar düşütüysen gerçekten acınacak haldesin." dediğinde asamı ona doğrultup "Dawod!" diye bağırdım. Bu sefer kaçamadı ve büyüm onu karnından vurdu. İnce bedeni yere düşüp acı çığlıklar atarken yanına gidip asasını elinden aldım ve boş koridora fırlattım. O büyümün etkisiyle çığlık atarken kulağına eğildim. "Bir daha bana, nişanlıma yada ailesine hakaret edersen son duyduğun ses sana attığım öldüren lanetin sesi olur." Asamı ona doğrultup büyüyü üzerinden kaldırdım ve iksir sınıfına ilerledim.
Sınıftan içeriye girdiğimde yine bütün bakışlar bana dönmüştü. Onları takmayıp boş bir sıraya oturdum. İksir kitabımı çantamdan çıkartıp masaya koyduğumda Draco anıma geldi. "İyi misin Pansy?" diye sorduğunda ona döndüm. "Evet, iyiyim. Neden sordun?" "Dedikoduları duymadın mı?" "Ne dedikodusu?" diye sorduğumda şaşkınca bana bakıyordu. "Sen ve Ron hakkında. Herkes nişanlandığınızı öğrenmiş. Bu kadar çabuk nasıl öğrenebilirler?" dediğinde güldüm. "Dün Ron koridorda 'Pansy Parkinson benim karım olacak!' diye bağırdığı için olabilir." dediğimde gözlerini devirdi. "Şu Weasley çenesini kapamayı hiç bilmiyor. Şimdi Slytherin'ler ona saldırsalar şaşırmam." "NE?" diye bağırdığımda anlına vurdu. Bu hiç aklıma gelmemişti. Niye aklıma gelmemişti ki? Saldırıya uğrayabilirdi. Hatta on dakika önce bende uğramıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Draco, onu uyarmam lazım." "Sakin ol Pansy. Hiç bir yere gidemezsin. Birazdan profesör gelecek." "Umurumda bile değil Draco. Ben saldırıya uğradım. Eminim ona da saldıracaklardır. " dediğimde kaşları çatıldı. "Ne saldırısı? Ne zaman? Kim saldırdı?" "Amanda Chase. Sınıfa gelirken saldırdı. Ron ve ailesine hakaret etti. Bende ağzının payını verdim." "Sana zarar verdi mi?" diye sorduğunda güldüm. "Acınası bir Petrificus Totalus büyüsü yaptı o kadar." dediğimde o da güldü. Sonra ciddileşip bana döndü. "Eminim Ron iyidir. Harry ile dip dibeler. Başına bir şey gelmez." dediğinde onu başımla onayladım. Draco haklıydı. Hem dediği gibi yanında Harry vardı. Ki Harry olmasa bile Ron güçlü bir büyücüydü ve kendi başının çaresine bakabilirdi. Bu düşüncelerin getirdiği rahatlamayla gülümsedim. Bu sırada profesör sınıfa girip derse başladı. Sınıfı gözlerimle tarayıp gülümsedim. Amanda hala gelmemişti. Söylediği hakaretlerden sonra yaptığım büyüyü hak etmişti. Kimse benim aileme bulaşamaz.
Neville'in Ağızından
Aritmansi sınıfında kafam çok dağınıktı ve kendimi bir türlü derse veremiyordum. Luna dünden beri yüzüme bakmıyor, sürekli benden kaçıyordu. Aritmansi dersimiz Ravenclaw ile ortaktı. Onun yanına oturmak için sırasına yaklaştığımda yanına oturmamı istemediğini söylemişti. Luna'yı ilk defa bu kadar...kaba görüyordum. Boş koridorda bir sonraki ders olan bitkibilim seralarına gitmek için ilerlerken birine çarpıp yere düşmem bir oldu. "Oh, Neville. Seni görmedim." "Sorun değil Ginny." dedim ve uzattığı elini tutup yerden kalktım. "İyi misin Neville? Çok dalgın görünüyorsun." dediğinde bakışlarımı ayaklarıma indirdim. Ondan yardım isteyebilirdim ama bana gülebilirdi. Sonra bu düşüncenin çok aptalca olduğuna karar verdim. Ginny öyle bir kız değildi. Başımı kaldırıp ona baktım.
