My biggest fear is sleeping

Κεφάλαιο 18

Vote & Comment💗

Φόβος με κατακλίζει όταν τον βλέπω να μπένει μέσα στο δωμάτιο άνετος. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Καθώς η ειρωνεία στο πρόσωπο του δεν λέει να φύγει απο το πρόσωπο του, κάθετε στον μικρό μοντέρνο μαύρο καναπέ.

Ο Άλεξ τον κοιτάει θυμωμένος ενώ τον πλησιάζει με γρήγορα βήματα. «Μπορείς να μου πεις πώς μπένεις ετσι μέσα;! Και κυριότερα, γιατί είσαι εδω;» Αναφωνεί Ο Άλεξ ενώ μπορώ να νιώσω την ένταση που υπάρχει στην ατμόσφαιρα.

Αυτός έχοντας ακόμη αυτό το ειρωνικό ύφος του απαντάει. «Έμαθα ότι φτάσατε και είπα να ρθω να δω τι κάνετε βρε.»

Μονο αυτό δεν είναι, σκέφτομαι

Στο μεταξύ εγώ κάθομαι καλύτερα στην καρέκλα αγκαλιάζοντας τα πόδια μου ασυναίσθητα.

«Ωραία τώρα που είδες φύγε, θα σε δούμε στο δείπνο μετά.» Λέει ο Άλεξ προσπαθώντας να παραμείνει ήρεμος καθώς με κοιτάει.

Ο Ίθαν με κοιτάει για λίγο και μπορώ ήδη να νιώσει την αηδία πάνω μου.

Αμέσως ο Άλεξ καταλαβαίνει ότι νιώθω άβολα και έρχετε δίπλα στην καρέκλα που κάθομαι και ακουμπάει τα ακροδάχτυλα μου καθώς βρίσκονται πάνω στα γόνατα μου.

Ευθείς νιώθω μια ασφάλεια. Ασφάλεια στο ότι δεν θα με πειράξει ο άλλος.

Όχι ακόμη τουλάχιστον

Χωρίς να πει τίποτα νεύει θετικά όμως μας κοιτάει παράξενα. Λες και κάτι ετοιμάζει.

Διόρθωση,

Σίγουρα ετοιμάζει.

Με βαριά βήματα κατευθείνετε προς την πόρτα και χτυπώντας την με δύναμη φεύγει.

Τόυε νιώθω μια ανυσηχία. Ανυσηχία για το τι με περιμένει. Γιατί μου φέρετε έτσι; Τι του έχω κάνει; Ξέρω ότι με τον Άλεξ δεν τα πάνε καλά αλλά εγώ γιατί φταίω; Γιατί πάντα να είμαι εγώ ο αδύναμος κρίκος;

Με τόση ένταση που νιώθω μέσα μου νιώθω μια ανατριχίλα και αμέσως μετά τα μάτια μου να βουρκώνουν.

Μην κλάψεις. Μην Κλάψεις. Δεν του αξίζει. Και δεν αξίζει να με δει και ο Άλεξ να κλαίω.

Ο γλυκός μου, αντιλαμβάνετε την ταραχή που νιώθω και με συκώνει λίγο για να καθήσει και με βάζει πάνω του. Δεν λέει τίποτα. Ξέρει ότι το μόνο που θέλω τώρα είναι μια αγκαλιά και ηρεμία.

Βολεύομαι καλύτερα στην αγκαλιά του και κλείνω για λίγο τα μάτια μου ευχόμενη να τελειώσουν όλα και να είμαστε ευτυχισμένη χωρίς τον ζωντανό εφιάλτη μου να με βασανίζει.