Mijn leven in Twilight 2

Achtervolging

Ik rende achter Victoria aan. Ik keek om mijn schouder, Edward rende achter me aan. Edward was wel de snelste van de Cullens maar nu ben ik de snelste. Victoria wilde me kwijt raken maar dat lukte haar niet. Ik was veel te snel. Victoria sprong over een ravijn. Ik wilde er achter aan springen maar Edward hield me tegen. "Niet doen, dat is de terrein van de wolven" zei Edward. Ik knikte en rende vanaf de andere kant van het ravijn. Ik wilde zo graag springen. Ik keek over mijn schouder naar Edward. Edward stond stil. "Ga maar ik wacht even" zei hij. Ook al stond hij 90 meter van mij vandaag kon ik hem horen. Ik knikte en rende door. Ik mocht niet springen naar de andere kant want dan had ik problemen met Carlisle en daar had ik geen zin in. Ik keek naar Victoria. Een wolf zat achter haar aan. Victoria was bang. Ze sprong terug over de ravijn naar mij. "Nu heb ik je" zei ik zacht. Victorua keek over haar schouder. Ik staarde haar aan. "Pijn" zei ik. Victoria kreeg pijn maar rende door. Ik hoorde snelle voedstappen achter me. "7 vanpieren" dacht ik. Ik bleef Victoria aan staren. Ik was bijna bij haar. "Yo blondie" zei iemand naast me. Ik keek naar Emmett. Nu had Victoria geen pijn en kon sneller rennen. Ik keek naar Victoria en ze rende inderdaad snel weg. "En bedankt Emmett, ik had haar bijna" zei ik een beetje geïrriteerd. Emmett ging weer naar achteren van de groep. Ik rende sneller naar Victoria. Ik had haar bijna maar toen sprong ze naar de andere kant. Ik viel voor over en maakte een koprol en stond op. "Gaat het?" vroeg Edward. "Ja hoor" zei ik. De ravijn stopte en Victoria werd nog steeds achtervolg door de wolf. Jasper wilde springen. "Nee Jasper niet doen" zei Alice. Jasper stopte en sprong niet. "Shit, nu zijn we haar kwijt" zie ik. "Het geeft niet babe" zei Edward en sloeg zijn arm om mijn schouder. Ik legte mijn hoofd op zijn schouder en liepen terug naar huis.