ben y, sevgilin • texting

otuz bir

(Salı günü)

Y: hey (23.00)

Laura Ray: Hey. Sana hiç evimi nasıl biliyorsun, hatta odamı nasıl biliyorsun diye sormadım. (23.10)

Y: bir ay önce seni takip etmiş olabilirim (23.11)

Laura Ray: Odamın içine kadar mı? (23.11)

Y: kulaklıklarınla müzik dinlerken hiçbir şeyi duymuyorsun (23.11)

Laura Ray: Yani sen daha önce içeri girdin mi? (23.13)

Y: evet (23.13)

Laura Ray: Bu beni korkuttu. Giselle'e sorabilirdin. (23.14)

Y: direkt sana yetiştirsin diye mi? (23.15)

Laura Ray: Arkadaşımı da tanıyor musun yoksa? (23.15)

Y: genel olarak tüm kızlar dedikoduyu sever, oradan tahmin ettim (23.15)

ama sen mesajları kimseye söylemedin (23.15)

ya onlara güvenmiyorsun ya da beni paylaşamıyorsun:) (23.16)

Laura Ray: Sanırım güvenebileceğim kimse yok gerçekten. Şu iki dakika konuştuğum Seth bile diğer herkesten daha güvenilir geldi. Belki bir süre sonra ona seni söylerim. (23.17)

Y: ilginç (23.19)

Laura Ray: Neyse. Bana kendinden biraz bahseder misin artık? Mesela ailenden? (23.20)

Y: beni araştırmayacağına söz verirsen (23.21)

Laura Ray: Söz. (23.21)

Y: annem otoriter bir psikiyatrist (23.22)

babam ev halkını siklemeyen bir antrenör, yaptığım sporda profesyonel olmamı istiyor ve benle konuştuğu tek şey bu (23.23)

aslında annemin de yemek saatleri ve hatalarım dışında benimle konuştuğu söylenemez (23.23)

ama evde çalışan Eliza, annemin ve babamın yerine fazlasıyla geçiyor artık (23.23)

çok güzel de yemek yapar (23.23)

ilk onunla tanıştıracağım seni, Laura'yı saymazsak (23.23)

Laura Ray: Ailelerimizin benzemesi güzel bir tesadüf. Belki onlar seninle konuşsaydı, sen bana yazmaya tenezzül etmezdin. (23.24)

Y: bebeğim, geceler bile sen kokarken (23.24)

iki elim kanda olsa da senle konuşmak için her şeyden vazgeçerdim (23.24)

sadece sen benim yüzümden üzülme, o bana yeter (23.24)

diğer üzenlerin de ecdadını sikerim (23.25)