108 - Narration

400 6 5
                                    

J A E R I N

My mind was occupied when I went out of Jinyoung's room. Napasandal pa ako sa may tabihan ng kwarto ni Jinyoung ng makalabas ako. I don't exactly know what to feel. Halo halo ang mga emosyon ko.

Nagpaalam na ako kay Tita at sinabing babalik na lang ako ulit bukas.

"Baby?" nalingon ko ang nagsalitang yon.

At hindi ko na napigilan pa ang maiyak ng makita ko siya, sila. Nakita ko ang buong nct (maliban kina Taeil and Doyoung oppa.) na naghihintay sa akin. The worry faces that they're wearing right now unknowingly sent comfort in me.

The hospital's hallway looked so crowded because of them.

I run towards him and let myself cry. I can't help but to cry when I saw comfort in him. His hug felt warm as well as if it's telling me to let it all out because everything's going to be okay.

"What happened?" malambing ang kanyang pagkakatanong.

"Rinrin? Ano nangyari? Inaway ka ba don ha? Sabihin mo lang bobomba--hmphh." natigil si Haechan oppa sa pagsasalita dahil tinakpan ni Yuta oppa ang bibig niya.

"Shut your mouth, Donghyuck."

"Are you okay?" Nayeon. At hinaplos niya pa ang likod ko. Sa likod niya ay ang nagaalala din na si Renjun oppa. His brows were furrowed and lips were pursed tightly.

"Nagtanong pa to. Kita na ngang umiiyak." Chenle.

"Chenle..." Renjun oppa.

"Ay wow. Dati ako pinagtatanggol mo hyung tapos ngayon si Nayeon na?! Aba, malupet!" Chenle.

"Chenle wag ka ngang maingay." Jisung. And he even pulled Lele away from us.

They surrounded me. Naramdaman ko ang paggulo ni Jaehyun oppa sa buhok ko.

"Stop crying, Jaerin." he said.

I sniffed as Jaemin pat my back lightly.

Lumayo ako mula sa pagkakayapos at tiningnan naman niya ako sa mata. "Let's go home?" tanong niya.

Gusto ko nanaman tuloy maiyak.

Tumango nalang ako at nagsimula na kaming maglakad palabas ng hospital.

Nang marating namin ang ground floor ay nakasalubong namin sina Jihoon oppa. Kasama niya yung ibang mga kaibigan nila.

"Oh uuwe ka na, Jaerin?" tanong ni Woojin oppa.

Tatango na sana ako ng sumagot si Haechan oppa. "Oo. Pinapaiyak niyo kasi dito." Haechan oppa.

Hinawakan ko naman ang braso niya telling him to stop.

"Una na kami, Jihoon oppa." sabi ko. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Jaemin sa akin.

Tumango nalang sila. Maging ang iba na hindi ko pa naman ganoong kakilala ay ngumiti sa akin ng kaonti.

Hinila ko na sila paalis don dahil ang daming napapatingin sa gawi namin. Aba, ang dami ko ba namang kasamang lalaki tapos ang gagwapo pa! Di ka ba naman mapapatingin ng ganon.

While inside Jaehyun oppa's car, I was silent. Kami lang ni Jaehyun, Winwin, Ako at Jaemin ang nakasakay ngayon sa sasakyan ni oppa.

We were all silent. Tila walang gustong magsalita. Parang pinakikiramdaman nila ako.

Napapitlag ako ng kaonti ng may kamay na humawak sa kamay ko. It was warm and it's Jaemin's.

Nilingon ko siya and he looked so worried. "Bakit?"

"Are you sure you're okay?" tanong niya.

I gave him a small smile telling him that I'm okay.

'I'm okay but Jinyoung is not fine."

Bakit naiiyak nanaman ako? I feel bad for him actually.

"Don't worry. I'm fine." I assured him.

Tumango nalang siya bago ako binigyan din ng maliit na ngiti.

"Remember that I'll be always here for you. Kahit anong problema, papakinggan ko." I pursed my lips stopping myself from bursting into tears again.

Tumango ako at yumapos sa kanya.

Of course I know that. He never failed to make me feel loved. Kaya alam kong makikinig siya kahit ano pa man 'yon. I just don't know if I already have the strength to talk about it today.

Jinyoung's Mom talked to me a while ago about his condition and all the things he went through while they're in New York. Jinyoung went to a lot of medications and told that he needs to undergo surgery. The doctors said that the percentage of the surgery to be succesful is pretty much above average, but they can't still be 100% sure.

When Jinyoung heard about it he wanted to go back here and fullfil his promise to me. Nagulat ako shempre, dahil mga bata pa naman kami non. I didn't know he really took that seriously.

Pinakiusapan ako ng Mommy niya na kung pwede raw samahan ko siya sa hospital or bisitahin ko ng madalas si Jinyoung. She think I can talk to him about the surgery and convince him to do it immidietly.

I agreed. Of course, I'm glad to help a friend. I know Jaemin will surely understand once I explain it to him. Right?

_____________________________

maybe, just maybe | n.jmWhere stories live. Discover now