DEBBIE's POV
Sunday ngayon at wala akong magawa dito sa bahay, nagluklok lang ako sa kwarto kasi ayokong makita ang Apoy na yun, nababadtrip kasi ako. Naglinis na lamang ako ng kwarto ko ng sa gayon may pagkakaabalahan ako. I was busy cleaning my room when someone knock my door. Pinuntahan ko ito at pinagbuksan, at first I thought it was Fire but one was there. Nagpalinga-linga ako nagbabasakaling may tao ngunit wala talaga. Napakunot ang noo ko,anong trip non? I was about to close the door when I stepped something on floor. Pinulot ko yun---a letter? 'kanino galing to?' bulong ko sa sarili. I closed the door tyaka umupo sa kama at binuksan ang sulat. Bahagya akong nagulat sa nakita, this is not a letter. It's a symbol, a symbol of an organization that is familiar to me, nakita ko na 'to back then. So they're threatening me huh?coward!
Nagparamdam na ulit sila, matagal ko rin itong hinintay, huminto ako sa pagiging detective dahil nawalan na ako ng impormasyon sa kanila. They're the reason why I became detective, why? well someday you will know. I got through a lot of research of them, malapit na, malapit ko na sana silang mahuli sa bitag but suddenly they lost their traces, they cut all their access para wala ng makatrace sa kanila and that's when I stop---no scratch that, I didn't stop I just paused. At ngayong nagparamdam ulit sila nabuhayan akong muli, remember the Blood Organization? Yes, you read it right, they are my enemies, my greatest enemy in this world. They are the reason why I lost my mom, yes they killed my mom! But one more thing, hindi ako naniniwalang namatay na si mom, hindi, alam kong palabas lang lahat ng nakita ko sa gabing yun, may iba pa silang sadya sa mom ko yun ang pakiramdam ko. This was my main reason why I became detective, Inspector Larry helped me. Naglayas ako sa bahay matapos ang gabing yun, I was 10 that time. Napadpad ako kung saan-saan hanggang sa isang araw napadpad ako sa Surigao, there was a man approached me while I'm sitting in sideways. Sa kalye. It was Inspector Larry who raised me, they treat me as their own daughter, wala kasi silang anak kaya siguro ganun nalang ang trato nila sakin, limang taon akong nanirahan sa kanila but one time I realized that I shouldn't give up! di ako nakakatulog ng maayos gabi-gabi, palagi akong umiiyak sa mga panahong iyon. Kaya umalis ako sa kanila ng walang paalam, nagiguilty ako sa ginawa kong yun pero nung gabing nagkita ulit kami ni inspector, I was relieved. he was like a dad to me, right before he walk away after the case of Mrs. De Vera, hiningi niya ang number ko para daw makontak niya ko, kahapon nagtext siya sakin, he said that he's so worried and he missed me pero nung nakita na niya daw ako ay masaya na siya. I was touched, I like what bond we have---
"Kanina pa ako kumakatok Debbie, di mo ba ako naririnig?"naputol ang mahabang kong iniisip ng biglang lumitaw sa harap ko si Apoy. Napahaba yata ang kwento ko dahil di ko man lang namalayan na nakapasok siya---teka di ko ba nalock ang pinto?
"Pano ka nakapasok?"sinimangutan niya muna ako bago nagsalita. "Di kasi nakalock ang pinto mo, I knocked five times pero walang sumasagot, sakto namang di mo pala nilock kaya pumasok na ko"he sat on my chair here in my room, I rolled eyes to him. "And who give a permission para pumasok ka dito?it's restricted!"lumabas yata ang pagkabitch side ko, ito na naman tayo eh, bangayan ulit sa kumag nato. grr! he tsked.
"Ah...ano kasi..."napakamot siya sa kanyang batok tila nahihiya, "Your ears are reddened"walang halong kahit na anong emosyon kong pagkasabi, tinakpan naman niya ang tainga niya at nag-iwas ng tingin sakin, may sakit ba siya? Wala sa sarili kong nilapitan siya at hinawakan ang noo niya, I dunno why I am doing this I just feel to do it that's all. Bahagyang nanglaki ang mga mata niya at napatingin sakin, direct to my eyes! nagkatitigan kami ngunit di yun nagtagal ng una akong nag-iwas ng tingin at tumikhim. "Wala ka namang lagnat ah, ba't namumula yang tainga mo?ano bang sadya mo dito?"this is bullshit! I'm talking a lot this day, why???
