Chapter 20

381 32 6
                                    


Last day na namin ngayon dito.

Sa mga nakataang araw na nandito kami ay puro kasiyahan lang ang nangyari. Langoy, laro, kain, kwentuhan, tulog tas repeat.


Mamayang hapon pa kami aalis. Last swimming daw.

Nakaupo lang ako sa buhangin habang nakatingin kay Ren na naglalakad lakad sa baybayin ng dagat na parang bata.


Bat ang gwapo nya?

Ang saya nya kasama

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.



Ang saya nya kasama.


Ang saya nilang kasama.

I'm very lucky to have them as a friend.

Every single memories we make is very special to me.

Why?


Because those memories feels like it already happened.

And yeah I think it happened already because I kept on dreaming about similar happenings but we all looked very young.


Everything happened so fast but unforgettable.


"Oy kain muna tayo!!" Sigaw ni kuya Terrence.


Lahat kami napatingin sakanya at nagpunta na
sa loob.



Habang kumakain kami ay nag ku kwentuhan lang kami ng kung anu-ano.

Sumakita bigla ang ulo ko.

"Baby, wala na sila. I'm so sorry wala na sila." Ren said while crying really hard.

I gave him a confused look.



I just woke up from the accident happened one week ago.

"W-what? Anong wala na? Anong wala na sila? Sinong sila?"


He gave me a weak smile. "Sila Tito at Tita. They're dead. They didn't survive from the accident. Baby I'm sorry."

I can't move.

I can't speak.


Why? Mommy? Dad? Why did you leave me?

And everything went black.


My head is spinning.


Sobrang kirot neto.


My throat is really dry.



What was that?



Tatayo sana ako para kumuha ng tubig kaso dahil nga sobrang umiikot ang paningin ko ay natumba ako.


Unforgotten LoveWhere stories live. Discover now