she's my manager || m.yg

[48] New Year

Jimin's POV

'Hyung why do you talk like you're not going to live anymore?'

Seryoso kong tinitigan ang kapatid kong natutulog na at bumuntong hininga. Pinunasan ko ang luha sa pisngi niya at umupo sa sahig. Tinawagan ko si Taehyung.

"Kamusta? Si Hyung?" bungad ko ng sagutin niya ang tawag. Hindi siya sumagot. Naririnig ko si Jungkook sa kabilang linya.

"Taehyungie" banggit ko sa pangalan niya.

[Critical. Kalat na yung news. Andaming media ang gustong pumasok dito sa hospital pero tumulong na yung ibang Staffs para pigilan sila.]

"Damn, what do you mean critical?" mahinang tanong ko.

[50%] banggit niya. Napasinghap ako.

[Maraming dugo ang nawala sa kanya at malalim yung saksak niya sa tagiliran. Jimin...] huminto siya at narinig ko ang hikbi niya.

[Kung pinigilan ko ba si Janella na umalis hindi ito mangyayari? Kasalanan ko toh eh] saad nito.

"Sagutin mo yung video call. Mag-usap tayong pito" saad ko.

[Anim lang gago. Si hyung nasa loob ng emergency room.] napailing nalang ako.

"Wag mong sisihin sarili mo. Walang may kasalanan." bungad ko ng sagutin nila ang video call. Nakita ko silang lima sa screen na bagsak ang katawan.

"Choice niya yun. Ginusto ni hyung yun." saad ko pa.

[Ang gago talaga ni Yoongi] tumawa ng mahina si Seokjin hyung. Pero alam kong hindi siya masaya.

[Sinalo niya yung truck. Ano siya? Superman?] umiling si Namjoon hyung. Tumawa ang iba ng mahina. Ngumiti ako.

"Bangtan, fighting" mahinang saad ko at hindi ko napigilang umiyak.

["Bangtan, Bangtan Bang Bangtan"] sabay na banggit namin.

"Pasensya na hindi ako makapunta jaan." saad ko.

[Bantayan mo si Janella, sigurado akong sinisisi din niya ang sarili niya] saad ni Hoseok hyung. Tumango ako.

"Huwag kayo mag-alala. Hindi naman tayo iiwan ni Yoongi hyung ng ganon lang." ngumiti sila.

[Magpahinga ka na. Pumunta ka dito bukas.] tumango lang ako at pinatay ang linya. Napunta ang tingin ko kay Janella. Pinunasan ko ulit ang luhang kumawala sa mata niya. She's crying on her sleep.

"Pag lumaban si Yoongi hyung, sige. Deretso kasal na kayo. Payag na ako" tawa ko at tumayo para humiga sa kama ni Yoongi hyung. Let's just rest for now and trust Yoongi hyung.

---

Janella's POV

"Isang linggo na, ang tagal mong matulog" nalulumbay kong iniyuko ang ulo ko sa hospital bed niya habang hawak ang kamay niya.

"Yoooongiiiiiiiiiiii" i squeezed his hand lightly. Tinitigan ko saglit ang mga apparatus na nakakabit sa kanya.

"Sige kulitin mo pa para magising" napatingin ako kay Seokjin oppa na prenteng prenteng nakaupo sa sofa.

Isang linggo na ang nakalilipas simula ng maaksidente itong lalaking ito at hindi pa rin siya nagigising. Dito nga nagcelebrate si Taehyung ng birthday niya, we're okay. Friends nalang kami. And later Magja-January One na. 2018 is coming and he's still not awake.