she's my manager || m.yg

[45] His Pov

Yoongi's Point of View

Tahimik kami buong byahe pabalik ng dorm. Ni isa saamin walang nagsalita. At ng maabot nga namin doon ay lumabas lang siya. Napabuntong hininga ako.

"So, anong nangyari?" sinalubong ako nila Jimin.

"Park, doon ka sa kama ko matulog. Doon ako sa kama mo." saad ko sabay deretso sa kwarto nila ni Hobi at nahiga.

Tumingin ako sa ceiling at napabuntong hininga nanaman. Inisip ko si Janella. Paano niya nalaman ang mga iyon? Yung huli. Bakit siya naiyak? Nabalik na ba yung nga ala-ala niya? Naalala na ba niya ako? Well, at least. Diba?

I'm happy. All i need for her is to choose between me or Taehyung.

Narinig ko ang pagsara ng pinto at nakita ko si Hope at Jimin na magkatabing umupo sa kama ni Hope. I smiled.

"She remembered our last date" banggit ko kaya kumaripas ng takbo si Jimin papunta sakin at lumuhod sa sahig habang nakahiga ako sa kama niya.

"Are you serious, Hyung?" tanong nito. Tumango ako.

"Hindi ko na itinuloy. She said she has Taehyung" saad ko. Hindi ko na-kontrol ang sarili ko kanina na mapagtaasan siya ng boses. Dahil ang pinaka-ayaw ko sa lahat, ay yung pinagdududahan ako.

"Maybe sometime" pagpapatuloy ko. Tahimik lang sila ng bumangon ako sa kama.

"Minsan ang hirap ding kumapit, lumaban. Mas lalo na kung hindi ka sigurado kung worth it ba yung pinaglalaban mo o hindi"

Yumuko ako at tahimik na umiyak. All this time, i've been keeping all of this by myself.

"Chim, nahihirapan na ako. Pero
m-mahal ko eh" pagpapatuloy ko pero tahimik lang sila.

"Imagine, the one and only love of my life can't remember me for years." sinabunutan ko ang sarili ko.

"And she pushed me away."

"It just fucking hurts! Bakit ba hindi siya mawala sa sistema ko? I tried everything to forget her for several years but why can't she get out of my system! Why am i so in love with her! Why am i suffering like this!" malakas na hikbi ang kumawala saakin. Hindi ko mapigilang panggigilan ang sarili ko, sinuntok ko at sinipa nang hangin. May pwersang sinasaktan ko ang sarili ko sa pamamagitan ng pagsabunot sa buhok ko pero may nagpumigil sa kamay ko. Nakita ko si Seokjin hyung na seryosong nakatingin saakin. Nakita ko ang buong Bangtan na nakatingin saakin. They're all here.

Kim Namjoon.

Kim Seokjin.

Jung Hoseok.

Park Jimin.

Kim Taehyung.

Jeon Jungkook.

Pinunasan ko ang mga luhang nasa mukha ko at umayos ng upo.

"At this point, hindi mo kailangang maging malakas sa harap namin, Hyung." mahinang sambit ni Hoseok.

"It's okay not to be okay sometimes, Yoongi hyung." malumanay na umupo si Namjoon sa tabi ko.

"You're gonna be okay. Just Not Today, Hyung. Nandito pa kami. Nandito pa ang Bangtan" ngumiti saakin si Jimin.

"Huwag mong kakalimutang tao ka, hindi robot. Okay lang na umiyak ka, Yoongi. Pero please. Sabihin mo saamin. Hindi yung kinikimkim mo mag-isa" inakbayan ako ni Seokjin hyung st naga-alalang tumingin saakin.

"Hyung!" inagaw ng atensyon ko si Jungkook na nasa harap ko ngayon at nakangiti.

"You can't always be strong. It's okay to have a melt-down. And letting us know what you feel is not a weakness" napakurap ako sa sinabi niya at ngumiti ng bahagya.

"Aigoo. Our maknae is getting matured. Give hyung a hug" dali dalian naman niya akong niyakap dahilan para mapabalik ako sa pagkakahiga dahil sa bigat niya.

"Hyung, nandito lang ako" bulong niya pa saakin. Napangiti ako.

"DAGANAN SI YOONGI!"

"OUCH! MGA GAGO!" sigaw ko ng isa isa silang pumatong kay Jungkook. Ang bigat!

Napatingin naman ako kay Taehyung na nakatayo lang at tipid na nakangiti saakin.

"Hyung, fighting" saad niya. Tumango ako. Tumawa siya at sumali. Ampucha akala ko naman kung hindi na sasali!

"Hyung walang titibag! May pag-asa ka! Wala akong pake kung ikaw piliin niya basta wag kang bibitaw" sigaw pa niya.

"Baket? Sino ba nagsabing bibitaw ako?" tanong ko. Nagsitayuan sila kaya tumayo din ako. Niyakap ako ni Taehyung.

"Hyung, mahal ko din siya. Pero nauna ka, at hindi pa natatapos ang sa inyo. Kaya bibigyan pa kita ng oras. Hindi pa kami nakakarating doon sa pagmamahal na kasing lalim ng sa inyo kaya may pag-asa ka. Hyung" tinapik ko ang likod niya.

"Salamat."

Humiwalay siya. Nakita kong nakaayos yung lima. Nakapatong ang kamay nila sa isa't isa.

"Pampalakas ng loob niyong dalawa" saad ni Hoseok. Ipinatong na rin ni Taehyung ang kamay niya. Nakatingin silang lahat saakin. Ngumiti ako at ipinatong rin ang kamay sa kamay ni Taehyung.

"BANGTAN BANGTAN BANG BANGTAN!"

Nagsitawanan lang kami. I felt so lucky to have this kind of members. They're my family.

"OPPA! SI JANELLA! PIGILAN NIYO AALIS SIYA!" biglang bumukas ang pinto at nilalaman nito si Maecka. Kumaripas ako ng takbo papunta sa kwarto at wala na siya doon. Lumabas ako ng dorm at kumalabog ang puso ko ng makita siyang sumakay ng taxi.

No.

"Jimin, get in your car. All of you. Get in your cars" saad ko at nauna ng lumabas gamit ang kotse ko.

"Hindi pwedeng mangyari yun ulit. I'm not going to let that happen, again. No way"

----

woot woot ^_^ enjoy people! sorry for the grammatical errors and typos

-Rie