ΤΑ 24 ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

τέλος

Όταν πια αγγίζουμε τα χέρια μας , τα όργανα σιωπούν.

Κοιταζόμαστε στα μάτια και κανείς απο τους δυο δεν χαμογελά.

Και οι δυο τρέμουμε απο συγκίνηση.

Με πιάνει απαλά απο το χέρι και με οδηγεί στην θάλασσα.

Βουτάμε τα ποδια στο νερό και κοιτάμε τους ανθρώπους που αγαπήσαμε .

Ο Δημήτρης κοιτά με χαμόγελο τον κόσμο κι έπειτα σοβαρεύει .

-Σας ευχαριστώ όλους που είστε εδώ αυτή την στιγμή μαζί μας. Μια στιγμή ξεχωριστή για μένα και την σύντροφο της ζωής μου. Είναι μια στιγμή αφιερωμένη στην αγάπη μας και χαίρομαι που είστε εδώ και θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας, λέει και αποφασιστικά γυρνά και με κοιτά.

-Μαριτίνα, μου λέει ψιθυρίζοντας, νιώθω τελείως ανόητος αλλά θα το κάνω..

-Με τρελαίνεις Δημήτρη μου! του λέω ψιθυριστά και τον αγκαλιάζω για να πάρει δύναμη.

-Μαριτίνα σου ορκίζομαι ενώπιων όλων, αστεριών, θάλασσας, πανσελήνου , φίλων , γονιών και μερικών ακόμη που δεν γνωρίζω..μου λέει και σηκώνει το φρύδι με λοξό χαμόγελο σαν να περιμένει κάποια παρατήρηση μου.

-Συνέχισε είσαι τέλειος, ψιθυρίζω

-Πως θα σ' αγαπώ κορίτσι μου ως το τέλος του κόσμου, και όταν τελειώσει αυτός ο κόσμος και πάλι θα είμαι δίπλα σου.. θα είμαι ο αέρας που ανασαίνεις.. ο ήλιος στα μάτια σου..η μυρωδιά των νυχτολούλουδων..θα είμαι μέσα σε όλα , πάντα μαζί σου.."

Η φωνή του γίνεται πιο βραχνή. Σκύβει και μου ψιθυρίζει στο αφτί την συνέχεια.

"νιώθω πως έχω ριζώσει τόσο πολύ στην ψυχή σου..που νιώθω πως δεν βλέπω πια τα χέρια μου, δεν βλέπω πια που σταματά το σώμα μου, γιατί τα όρια μου κάηκαν στην φλόγα σου ."

Με κοιτά στα μάτια. Είναι συγκινημένος.

"Νεράιδα μου το σ' αγαπώ είναι μια μικρή λέξη μπροστά σε αυτό που νιώθω αυτή την στιγμή που με κοιτάς.

Και το δηλώνω ως άντρας μπροστά σε όλους, λέει πιο δυνατά και τον βλέπω να σκύβει το κεφάλι σαν υπόκλιση σ'εμένα.

Κλαίω.

Κλαίω συνέχεια.

-Εμ..Μαριτίνα πες κι εσύ κάτι όμως..ποιός τους ακούει στο γραφείο μετά!Θα με κοροιδεύουν"μου λέει ψιθυρίζοντας.

-Εσύ γιατί κάλεσες τους μετόχους?λέω το ίδιο ψιθυριστά.

-Η μάνα μου βρε Μαριτίνα, ξέρεις τώρα..μου λέει ξεφυσώντας.

Πεθερές..το σκέφτομαι αλλά δεν λέω κάτι ,κομμάτια να γίνει μέρα που είναι. Νύχτα δηλαδή.

-Δημήτρη ορκίζομαι μπροστά σε όλους οτι θα σ' αγαπώ και θα σε φροντίζω όλη μου την ζωή..

-Δεν είπες ενώπιων αστεριών, πανσελήνου και τα συναφή..μου λέει ψιθυριστά και αγανακτισμένα.

"Ρε Δημήτρη αυτά για αστεία τα έλεγα..! Δεν περίμενα πως.."λέω αλλά με διακόπτει.

"Μην .το.πεις" μου λέει έντονα.

-Λοιπόν συνεχίζω ! Δημήτρη θα σ'αγαπώ για μια ζωή, ακόμη και όταν θα γεράσεις και γίνεις άσχημος..εγώ θα είμαι εκεί!

-Αλήθεια τώρα? Αυτό θα πεις?μου λέει ψιθυριστά πάντα.

-Τι ήθελες να κάνω? Το ήξερα? Δεν προετοιμάστηκα! Εσύ έβγαλες λόγο! Δεν μπορώ να συγκριθώ!

-Εσύ το πρότεινες! Δεν σκεφτόσουν κάτι σε περίπτωση που θα πραγματοποιόταν η επιθυμία σου?

-Μα είπες πως εσύ δεν κάνεις τέτοια!

-Μαριτίνα με τρελαίνεις!

-Κι εμένα ρε μωρό μου! Και σ' αγαπώ άπειρα!

-Και ?

-Και είσαι και θεός στο σεξ?

-Ρε Μαριτίνα ακούει η μάνα μου!

-Πάλι αυτή? Δημήτρη μετά θέλω να συζητήσουμε για την σχέση μας!

...

Αργά το ίδιο βράδυ

"Γιατί μωρό μου φαίνεσαι θλιμμένη?" με κρατά στην αγκαλιά του.

Σε λίγο ξημερώνει.

"Γιατί..σκέφτομαι πως μια μέρα..αυτή η ιστορία θα τελειώσει..σαν να μην υπήρξαμε ποτέ"

Με φιλά στα χείλη απαλά.

"Μην φοβάσαι το τέλος . Να θυμάσαι μόνο, πως έστω σε αυτή την μικρή ζωή που μας δόθηκε απο κάποια δύναμη, εμείς οι δυο πραγματικά υπήρξαμε"

Μου έδωσε ένα γρήγορο φιλί. Αλλά ένιωσα πως όλα τα φιλιά του ήταν πάντα ένα. Πως ποτέ δεν θα υπάρξει το τελευταίο.

ΤΕΛΟΣ

Την ιστορία όταν την έγραψα πριν ένα χρόνο δεν είχε καμία θέαση..ονειροπολούσα μόνη στο wattpad ..δεν είχα καταλάβει ακόμη πως χρησιμοποιείται..όταν μετά απο τριάντα κεφάλαια, μου πρωτοσχολίασε η gwgw_rv .

Να προσθέσω πως τα " 24 πορτραίτα του έρωτα" είναι βασισμένο σε μια άλλη ιστορία μου με το τίτλο " Μετασχηματισμός" . Την είχα γράψει χρόνια πριν , την έδωσα σε λίγους φίλους και μετά την καταχώνιασα στη βιβλιοθήκη μου. Ήταν μια πολύ σκληρή ιστορία.

Χαίρομαι που την άλλαξα και την έκανα ανάλαφρη και χαρούμενη. Για μένα τα " 24 πορτραίτα " θα έχουν πάντα μια συμβολική αξία για μένα. Ήταν σαν να επέλεξα την χαρά.