ΤΑ 24 ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Πειραχτήκαμε για κάτι?

Είμαι ανόητη . Είναι το μόνο που σκέφτομαι καθώς περπατάω με σταθερό βήμα προς το σπίτι. Πριν λίγο ο Μάξιμος ανέλαβε την επιστροφή της Άννης, ενώ εγώ αποφάσισα να περπατήσω. Ο κρύος αέρας βοηθά να καθαρίσει το μυαλό μου. Μα τι σκεφτόμουν? Οτι θα τρέξει απο πίσω μου ο Δημήτρης να ρωτήσει γιατί έκλαιγα?

Είμαι μια χαζή ονειροπόλα που τόσα χρόνια δεν λέω να βάλω μυαλό. Απλά πρέπει να καταλάβω την θέση μου. Και η θέση μου δεν είναι στο πλευρό του Δημήτρη.

 Με πιάνει το παράπονο και αρχίζω να κλαίω. Δεν ξέρω τι με πείραξε περισσότερο, οτι δέχθηκα την πιο αηδιαστική επίθεση, οτι θα αναγκαστώ να παρατήσω την σχολή γιατί δεν θέλω να ξαναδώ τα μούτρα του καθηγητή μου ή οτι ο Δημήτρης δεν κουνήθηκε απο την θέση του?

Το κινητό μου χτυπά και το όνομα του Δημήτρη εμφανίζεται στην οθόνη. 

Είναι η τρίτη φορά που παίρνει. Αλοίμονο να σηκώσει το κινητό να με πάρει το κάνει, ευκολάκι, να σηκωθεί να με ρωτήσει αν είμαι καλά και γιατί φεύγω τίποτα. Αλλά ξέρω καλά ποιο είναι το πρόβλημα του. Είναι εκείνη η μέγαιρα που με θεωρεί μια καιροσκόπο που έχω πλευρίσει την οικογένεια της για να βγάλω κέρδος. Έχω βαρεθεί να ακούω την μητέρα του πως πλησίασα την γιαγιά για το κέρδος. 

Αν και κέρδισα. Κέρδισα την αγάπη της κυρίας Αλεξάνδρας όχι λόγω δόλου, αλλά γιατί ήταν η μόνη που κατάλαβε πως είναι στα 17 σου να βρίσκεσαι μόνη απο γονείς.

 Με ήξερε χρόνια, έμενε στο δίπλα σπίτι, με είχε δει να ζωγραφίζω, μου έλεγε τόσα υπέροχα πράγματα για την τέχνη, εκείνη ήταν που με έκανε να πιστέψω στην τέχνη μου, εκείνη ήταν όταν ήμουν μόνη στην αυλή του σπιτιού μου, είπε πως θα ήταν χαρά της να με φιλοξενήσει για όσο ήθελα.

 Ζήσαμε δυο χρόνια στο ίδιο σπίτι. Ήταν η οικογένεια μου και η μέγαιρα ποτέ δεν μου το συγχώρεσε αυτό. Μέχρι πόδι πάτησε να ενταχθώ σε μισθοδοσία ως βοηθητικό προσωπικό για να μην μπερδευτούν τα όρια. Φοβόταν πως η κυρία Αλεξάνδρα θα ήθελε να με υιοθετήσει.

 Όλα βέβαια ήταν μέσα στο μυαλό της. 

Το οτι ο Δημήτρης με την σειρά του με μάζεψε σπίτι του αφού πέθανε η γιαγιά ,αυτό ήταν που την εξόργισε τελείως. Αλλά αυτή την φορά , ήμουν εγώ που ζήτησα να παραμείνω σπίτι του ως βοηθητικό προσωπικό επί πληρωμή. Δεν ήθελα να με φιλοξενήσει και ας το πρότεινε. Κι εγώ τα θέλω τα όρια. Έχω κι εγώ αξιοπρέπεια κι ας μην φαίνεται .