Mr. Rich meets Miss Nobody (COMPLETED)

7-First Encounter

“Stop it, Cindy!” Galit na wika ni Ryder sa kanya at hinawakan nito ang dalawang kamay ng babae na nakakapit sa mga buhok ko at pilit na inaalis iyon mula sa pagkakakapit sa buhok ko.

 “You bitch! Stop hurting her.” Galit ring asik ni Jamaica na pinagsasabunot din si Cindy.

Dumating na rin sila Aiden at Kaizer at mabilisang inawat si Jamaica at Cindy.

“What’s happening here?” tanong ni Kaizer sa amin nang mapaglayo ang dalawa.

Walang gustong sumagot. Kaya naman ay tiningnan ko si Cindy.

“Only losers fight from the back.” Hindi ko na hinintay na sumagot ito at agad na tinalikuran para umupo sa silya.

It was all ruin. I never expect that I’ll be totally like this. It’s all Zach’s fault.

Tama, ang lalaking iyon. Siya ang may kagagawan nito. Kung sana hindi lang ako nagkamali ng araw na iyon hindi na sana darating ang araw na’to. Sana mapayapa pa ang pagtira ko sa paaralang ito.

Gusto kong umiyak pero she’s not worth crying for. I can never show her that I’m defeated because that didn’t make sense at all. She would probably laugh in my misery, so why cry?

Instead I get the art book from my bag and started drawing something.

But before I could even start someone grabs my hand and drags me outside. When I looked up to check who was it I found the only person that started all these things. As to where my whole world became an upside-down, a life that full of pranks and violence, maybe your life could never be amazing without challenges, I think.

Life really is an irony, the things you least expect to happen are the things that’s happening right now. And that would only make me feel pathetic; I just dig my own pit to death.

I never said anything when he lets go of my hand. I just don’t have the energy to talk I just feel so tired and I feel hatred at the same time. So instead of blabbering as to why did he even bring me here at their hideout, I’ve stayed myself into silent not even gazing at his stares.

“Look, if it’s making hard for you, just tell it, okay? If you wanted to say something you better say it.” He started when he notice me past a minute still not saying anything.  “It’s better than hiding it...”

Ngunit, wala pa ring gustong lumabas sa bibig ko. I just don’t feel talking right now. Damang-dama ko sa sarili ang galit sa buong puso ko. At natatakot akong kapag ibinukas ko ang bibig ko ay lumabas ang mga bagay na hindi ko dapat na sabihin. Kaya sa halip, ay hinayaan ko munang i-absorb ng katawan ko ang galit na meron ako.

I clench my fist until I started to feel hurt on it. At ang sunod ko na lang na nalaman ay ang paghawak ni Zach sa mga kamaong iyon at dahan-dahang hinila ang ulo ko palapit sa dibdib niya at hinayaan nga niyang maisandal ang ulo ko dito.

Sa mga pagkakataong iyon ay naramdaman ko ang biglaan pagkagulat sa buong sistema ko dahilan upang hindi ako makagalaw. Para akong isang batong nakatayo na pilit pa ring iniisip kung ano ang ginagawa niya sa akin sa mga oras na ‘to. At bago ko pa man na-realize na nakayakap siya sa akin ay narinig ko itong bumuntong hininga at nagsalita.

“I never meant to hurt you this way. Alam kong ako dahilan kung bakit nagawa iyon ni Cindy sayo, kaya ako na ang humihingi ng dispensa sa ginawa niya sayo.”

Bakit? Bakit siya ang humihingi ng tawad at hindi si Cindy? Anong meron sa kanilang dalawa? At bakit parang tinutusok ang dibdib ko ng karayom...Hindi kaya bumabalik na iyong dati kong…

Bago ko pa man matapos ang iniisip ko ay bigla kong naalalang nakayakap pala siya sa akin ngayon. Kaya bago pa man ako tuluyang malunod sa bango ng katawan nito ay agad akong kumalas. “Ano’ng ginagawa mo?” Masungit kong turan dito

That makes him smirks. “And now you’re back to your senses.” He snapped out of me.

“What do you want?” I ask instead.

“I just want to know if you’re okay.” He said leaving the trace of his smile a while ago.

I rolled my eyes in him then say “As you have seen, I’m all fine. I’m still in one piece so why bother bringing me here when in fact--” Bigla akong natigilan nang maalalang may klase pa pala ako. Napatingin ako sa relo at kinse minuto na ang lumipas kaya siguradong nag-uumpisa ng maglecture ang guro namin. “I have to go. Muntik ko ng makalimutang may klase pa pala ako.”

Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at tumakbo na palabas ng silid.

“Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo, Zale? Mali eh… Kaya wag mo na ulit iisipin ang bagay na iyon.” Wika ko pa sa sarili habang tumatakbo papunta sa classroom. And as expected…nagsisimula na nga iyong klase.

 Dahan-dahan akong pumasok mula sa likurang nang makita ako na ni Mr. Sanchez.

“Okay ka na ba?” tanong nito sa akin at bigla namang napakunot ang noo ko ngunit agad din namang tumango.

 “Okay, you can take your sit.”

I do exactly what he says at nilingon si Jamaica nang makaupo ako.

“Sinabihan ni Ryder si sir na nahihilo ka daw kaya pumunta ka muna sa clinic.” Bulong naman nito sakin.

Nilingon ko si Ryder at nakita kong nakangiti ito bago ako tinanguan.. I utter the word “Thank you” and smiled back to him.

---