Marauders One-Shots & headcanons

The Gryffindor dormitory

De slaapzaal van de marauders bevond zich boven aan de Gryffindor toren, de allerhoogste kamer.
Ze waren er in hun eerste jaar al snel achter gekomen dat er een deur verstopt zat achter een van de bedden die leidde naar het dak, naar het hoogste topje van de toren.
De marauders gingen er altijd heen om te roken en te ontspannen of gewoon naar de sterren te kijken midden in de nacht als verder het hele kasteel sliep.
De vier jongens, die groot risico liepen om er af te vallen, die bij het topje van de toren zaten alsof ze niet elk moment een verkeerde stap konden zetten en dood op de grond konden eindigen, hielden van de plek.
Het deed ze voelen alsof ze echt Gryffindors waren, als een verzekering dat ze in het goede huis waren ingedeeld.
Dat ze het echt waard waren om ingedeeld te zijn in Gryffindor, in plaats van Slytherin, voor Sirius die constant de druk voelde van zijn familie en wist dat hij de reputatie van de Blacks moest volhouden en moest doen wat er van hem verwacht werd.
En voor Remus die zo bang was dat zijn aandoening hem zo erg veranderd had dat hij wel in 'het slechte huis' moest komen. Dat het monster in hem er altijd was, niet alleen die paar keer bij volle maan. Remus die doodsbenauwd was dat hij echt slecht was.
Of in Ravenclaw, voor James die wist dat hij slim was, uitzonderlijk zelfs, maar die niets liever wilde dan zijn ouders trots wilde maken door Gryffindor-waardig te zijn en in zijn vaders voetsporen te treden. Om te laten zien dat hij dapper kon zijn, even graag als dat hij het wilde.
Of in Hufflepuff, voor Peter die zich altijd gewoontjes had gevoeld, niet dapper, niet ambitieus en eerzuchtig en al helemaal niet slim. Peter die eigenlijk al had geaccepteerd voordat hij naar de sorteerhoed liep dat hij zou worden ingedeeld bij Hufflepuff, omdat dat het enige huis zou zijn dat hem zou willen hebben.
Dat plekje boven op de toren betekende voor elk van hen bewijs dat ze het waard waren.

Harry potter was er nooit achter gekomen dat er achter Rons bed een kleine houten deur was in de massieve, stenen muur.