က်ေနာ့္ေဘးဝင္ထိုင္ကာ အေမာေျဖရင္းအဆက္မျပတ္ေျပာေနသည့္ သူ႔ကို ေငး၍သာၾကည့္ေနမိသည္။

"ေစ်းလည္းဝယ္ပီးပီကို ဘာျဖစ္တာလဲ...ဘယ္အခ်ိန္ထဲကေရာက္ေနတာလဲ ''

ေစ်းဝယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ကာ ထပ္ပီးစကားဆိုသည္။

"ေျပာအံုး Baek ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔... ဒါမွမဟုတ္.... ကိုယ့္အိမ္ကို ေရာက္ပီးမွ ဒီကိုလာတာလား.....''

ဝိုင္းစက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုက က်ေနာ့္အေျဖကို သိခ်င္ေနသလို လန္႔ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္နည္းနည္းေလးမ်ားေတြ႔သလားလို႔။ က်ေနာ့္အေျဖ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ သူ႔ကိုျပံဳးကာ ေခါင္းကိုအသာရမ္းျပလိုက္ရသည္။

"မဟုတ္ပါဘူး Hyung... 7:00နာရီေလာက္မွလာဆိုလို႔ အဲ့အခ်ိန္မေရာက္ေသးတာနဲ႔ ပန္းျခံထဲဝင္ေနတာ...ေခါင္းလည္းေနာက္ေနလို႔...''

မယံုသလို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္ေနသည့္ သူ႔ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။ ခုခ်ိန္စကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာခ်င္ေသး။

"ကဲပါ... ထ..သြားရေအာင္ Baek မခ်က္ခ်င္လည္း ကိုယ္ခ်က္ေကြၽးမယ္ ဗိုက္ဆာေနပီကြာ သြားရေအာင္''

အထုတ္ေတြကိုလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ့္လက္ကိုခပ္တင္းတင္းကိုင္ရင္း ေျပာသည္။
သူ႔လက္ေခ်ာင္းႀကီးႀကီးေတြၾကားထဲမွာ က်ေနာ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ပီးျပံဳးမိသည္။

"Hyung လူေတြေတြ႔ရင္ တစ္မ်ိဳးထင္လိမ့္မယ္.. ''

ပန္းျခံအျပင္ေရာက္တဲ့ထိ လက္မလႊတ္ေသးတာမို႔ သူ႔လက္ထဲက အသာရုန္းကာ ေျပာေတာ့ သူကခပ္တင္းတင္းျပန္ကိုင္ကာ စကားတစ္ခြန္းမဆိုဘဲ အလွပဆံုးျပံဳးျပေလသည္။

တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညအခါမွာ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ကာ လမ္းေလ်ွာက္ရသည္ကၾကည့္ႏူးဖို႔ေကာင္းလွသည္
စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုျဖစ္ေပမယ့္ေပါ့။

သူခ်က္ေကြၽးတဲ့ ညစာကို အနည္းငယ္စားပီး အိမ္ေ႐ွ႕မွာ TVကလာေနသည့္ အစီစဥ္တစ္ခုကို အပ်င္းေျပထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။

Official [Completed] (Zawgyi + Unicode)Место, где живут истории. Откройте их для себя