ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 38ο - Πράκτορας...σε μπερδέματα...Τέλος

Ο Χρήστος έφτασε στο Μαϊάμι της Φλόριντα, και βρισκόταν έξω από τη μονοκατοικία οπού διέμενε η Τζούλια. Είχε αρχίσει να βρέχει, κι εκείνος στεκόταν στην άσφαλτο, ακριβώς έξω από το σπίτι της. Έσφιγγε και ξέσφιγγε τη βαλίτσα που είχε στα χέρια του και δεν έβρισκε το θάρρος να προχωρήσει προς την καγκελόπορτά της. Είχε γίνει μούσκεμα όμως δεν κουνιόταν, δεν έβρισκε τα κατάλληλα λόγια να της πει και φοβόταν την αντίδρασή της. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει και σύντομα ξέσπασε μία μπόρα. Ο Χρήστος έκανε μερικά βήματα μπροστά και πέρασε την καγκελόπορτα. Περπάτησε κατά μήκος στο μονοπάτι που οδηγούσε μπροστά από την κεντρική είσοδο της μονοκατοικίας, και σήκωσε δειλά το χέρι του για να χτυπήσει την πόρτα. Περίμενε πέντε λεπτά, όμως δεν εμφανίστηκε η Τζούλια. Ξαναχτύπησε την πόρτα, αυτή τη φορά πιο δυνατά όμως δεν πήρε καμία απάντηση και πάλι. Κόλλησε το αυτί του πάνω στην πόρτα όμως δεν άκουσε κανέναν ήχο μέσα από το σπίτι. Αρκετά ανήσυχος, άφησε τη βαλίτσα του κάτω κι άρχισε να κάνει το γύρο του σπιτιού μήπως βρει κάποια ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο για να μπει μέσα στο σπίτι. Έφτασε στην εξώπορτα της κουζίνας και τότε είδε μία φιγούρα να σκύβει αμέσως για να μην τη δει.

"Τζούλια;" φώναξε και τότε το κεφάλι της Τζόυλιας ξεπρόβαλε από το παράθυρο της κουζίνας.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;" ρώτησε έκπληκτη εκείνη και ξεκλείδωσε αμέσως την κουζινόπορτα για να περάσει μέσα ο Χρήστος.

"Νομίζω πως μου την έχεις ξανακάνει αυτήν την ερώτηση. Γιατί έφυγες χωρίς να με αποχαιρετίσεις;" απάντησε εκείνος.

"Μα νομίζω αποχαιρετιστήκαμε χθες βράδυ... Δεν πιστεύω να έκανες τόσο δρόμο γι' αυτόν το λόγο;" ρώτησε παραξενεμένη εκείνη και ο Χρήστος την πλησίασε και την έφερε μπροστά του.

"Σου είπα χθες πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν μου ζήτησες τίποτα. Ούτε καν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω. Ήξερες πόσο σημαντική είναι η ομάδα μου και το Σώμα και δε με έβαλες καν να διαλέξω." δήλωσε εκείνος κι ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του.

"Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπορούσα να σε βάλω να διαλέξεις ανάμεσα στη δουλειά σου και σε 'μένα. Κατανοώ πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά που έχεις, και δεν μπορώ να τα πάρω όλα αυτά μακριά σου." εξομολογήθηκε εκείνη κι αυτός άφησε ένα φιλί στο κούτελό της.

"Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα άφησα όλα πίσω μου, για 'σένα. Θέλω να είμαι μαζί σου, να προσπαθήσουμε να χτίσουμε μία ζωή μαζί. Δεν μπορώ να σε ξαναχάσω, κόντεψα να το πάθω μία φορά και παραλίγο να τρελαθώ. Συγγνώμη που δεν το κατάλαβα νωρίτερα... Σε θέλω Τζούλια, και θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου πλάι σου!" της αποκάλυψε εκείνος τα συναισθήματά του.

"Το εννοείς; Θέλεις να είσαι μαζί μου;" ρώτησε εκείνη δύσπιστα και ο Χρήστος της έγνεψε θετικά.

Η Τζούλια πήδηξε πάνω του κι εκείνος την κράτησε στην αγκαλιά του, όσο εκείνη άφηνε υγρά φιλιά σε όλο το πρόσωπό του.

"Γεράκο, σου 'φεξε! Βρήκες κάποια να σε γηροκομήσει!" είπε ανάμεσα στα φιλιά της και ο Χρήστος γέλασε με την ψυχή του.

"Μα γι' αυτό το κάνω!" της απάντησε και άρχισαν να γελάνε και οι δύο.

Κι έτσι συνέχισαν τη ζωή τους, με γέλια και έρωτα, μαθαίνοντας να συνυπάρχουν σε μία σχέση και να συμπεριφέρονται πάντα με αυτόν το γλυκό τρόπο σαν παιδιά. Δεν σταμάτησαν τα πειράγματα μεταξύ τους και αυτό τους έδενε κάθε μέρα και περισσότερο. Ένας έρωτας που εξελισσόταν σε αγάπη, και είχε ρισκάρει τα πάντα για να τα καταφέρει.

Μπορεί να βρέθηκαν τυχαία σε εκείνο το μπαρ, και να ήθελαν και οι δύο να κερδίσουν κάτι ο ένας από τον άλλον - ο Χρήστος τη σαρκική ευχαρίστηση, και η Τζούλια την υποταγή του στη σπείρα - όμως ο Θεός έρωτας είχε άλλα σχέδια γι' αυτούς.

Η Τζούλια κατάλαβε από νωρίς ότι τον είχε ερωτευτεί και έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή της για να τον σώσει, ενώ ο Χρήστος άργησε για να καταλάβει πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της. Όμως στο τέλος, τα παράτησε όλα για χάρη της. Γιατί όταν ερωτευόμαστε δε λογαριάζουμε τίποτα και κανέναν, και δεν μας νοιάζει να διαπερνάμε οποιονδήποτε κίνδυνο, αρκεί στο τέλος να έχουμε πλάι μας το άλλο μας μισό!

Τέλος...