ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 22ο - Που ήσουν;

Ο Χρήστος με τον Διοικητή κατευθύνθηκαν προς το δωμάτιο της Τζούλιας, η οποία είχε ανακαθίσει στο κρεβάτι. Μόλις την είδε ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του, που έσβησε σχεδόν αμέσως όταν εκείνη τον κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα.

"Ο άσωτος υιός επέστρεψε!" είπε γεμάτο ειρωνεία εκείνη και ο Διοικητής γύρισε να την κοιτάξει.

"Ονομάζομαι Αλέξανδρος Μαντάς και είμαι ο Αρχηγός του Τμήματος FBI, του Σαν Φρανσίσκο. Αυτός είναι ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ένας από τους πράκτορές μου όπως γνωρίζεις. Θα θέλαμε να σου κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, αν συμφωνείς." της εξήγησε ο Διοικητής, όμως η Τζούλια δεν έπαιρνε τα μάτια της από το Χρήστο.

"Νομίζω πως πριν απ'αυτό θα έπρεπε να μιλήσω μόνη μου με το Χρήστο." δήλωσε κοφτά εκείνη.

"Δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη σου με τον πράκτορα. Ό,τι έχεις να πεις πρέπει να το πεις μπροστά μου." απάντησε εκείνος και εκείνη μόνο τότε γύρισε να τον κοιτάξει.

"Καλώς, αν δε γίνεται διαφορετικά. Που ήσουν;" ρώτησε απευθυνόμενη στο Χρήστο αυτή τη φορά.

Εκείνος την κοίταξε παραξενεμένος γιατί δεν κατανοούσε πλήρως την ερώτησή της και δεν ήξερε τι έπρεπε να της απαντήσει. Εκείνη είδε την μπερδεμένη έκφρασή του και βιάστηκε να συμπληρώσει την ερώτησή της.

"Που ήσουν όταν μου επιτέθηκε ο Σκαρ και ο Λεωνίδας; Αν δεν τους είχα αντιληφθεί θα με είχαν σκοτώσει. Και σε ξαναρωτάω, εσύ που ήσουν; Δεν έπρεπε να με φυλάς;" τον ρώτησε με παράπονο η Τζούλια κι αυτός χαμήλωσε το βλέμμα του.

"Τζούλια, μετά από εκείνο το βράδυ στην αποθήκη της σπείρας, έχω τεθεί σε διαθεσιμότητα. Νομίζουν πως έχω προδώσει την ομάδα μου και πως είμαι πουλημένος πράκτορας. Όσο και να ήθελα να είμαι εγώ ένας από τους πράκτορες που θα σε φύλαγαν, δεν μπορούσα." εξομολογήθηκε εκείνος και εκείνη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της.

"Δε γίνεται να το πιστεύετε αυτό!" φώναξε εκείνη στον Αρχηγό του FBI.

"Εγώ φταίω για όλα. Εγώ τον πλησίασα πρώτη όταν τον βρήκα σε ένα μπαρ. Είχα δει μία φωτογραφία του στο γραφείο του Λεωνίδα και πίστεψα πως ο αρχηγός μου θα χαιρόταν όταν του έλεγα πως ήρθα σε επαφή με έναν από τους πράκτορες που μας κυνηγούσαν. Ο Λεωνίδας είχε ένα σχέδιο τότε, να κάνουμε το Χρήστο έναν από εμάς, όμως ο Χρήστος δε γνώριζε τίποτα για 'μένα και για τη σπείρα. Προσπάθησα να τον κάνω να με ερωτευτεί για να γίνει μέλος της σπείρας, όμως κατέληξα να τον ερωτευτώ εγώ. Όσες φορές προσπαθούσα να του αναφέρω πουλημένους πράκτορες και προδότες, εκείνος μου έλεγε πως θα πέθαινε για την ομάδα του. Ήθελα να του εκμυστηρευτώ την αλήθεια, όμως φοβόμουν πως θα τον έχανα...όπως κι έγινε. Ο Χρήστος δεν είναι πουλημένος μπάτσος και δε θα έπρεπε να τον έχετε θέσει σε διαθεσιμότητα. Σας παρακαλώ αφήστε να μιλήσω για λίγο μόνη μαζί του, πρέπει να του εξηγήσω για ποιο λόγο έκανα ό,τι έκανα." του εξιστόρησε την ιστορία τους εκείνη και ο Αρχηγός έδειξε να πείθετε.

"Πάω να φωνάξω κάποιον για να πάρει γραπτή κατάθεση από την Τζούλια. Έχετε δέκα λεπτά." τους είπε εκείνος ενώ έβγαινε από το δωμάτιο.

Ο Χρήστος πήγε προς το μέρος της και έκατσε δίπλα της, πάνω στο κρεβάτι. Της χάιδεψε απαλά το χέρι και το έσφιξε μέσα στο δικό του.

"Με συγχωρείς για όλα, δεν ήθελα ποτέ να σε βάλω σε κίνδυνο. Δεν έπρεπε να μπεις μπροστά μου, η σφαίρα του Σκαρ έπρεπε να βρει εμένα." αποκρίθηκε εκείνος και η Τζούλια έφερε το χέρι της στα χείλη του για να τον κάνει να σταματήσει.

"Μην το ξαναπείς αυτό! Ήθελα να σε προστατέψω. Δε σου άξιζε αυτό. Δεν σου άξιζε να πεθάνεις επειδή μπλέχτηκες μαζί μου. Αλήθεια, πως ήξερες να έρθεις στην αποθήκη; Και για ποιο λόγο ήρθες χωρίς ενισχύσεις;" τον ρώτησε εκείνη.

"Σε είδα να μπαίνεις σε ένα ταξί, και το Νίκο να σε ακολουθεί. Νόμιζα πως συνεχίζατε να βλεπόσαστε πίσω από την πλάτη μου, και σας ακολούθησα. Έτσι, βρέθηκα στην αποθήκη. Μόνο όταν είδα το πρόσωπο του Σκαρ κατάλαβα τι συνέβαινε, όμως τότε ήταν αργά. Εσύ ήδη είχες φάει τη σφαίρα για 'μένα και εγώ είχα παγώσει, δεν μπορούσα καν να κουνηθώ ή να σκεφτώ." απάντησε εκείνος στεναχωρημένος.

"Και η αστυνομία πως βρέθηκε εκεί; Νομίζω θυμάμαι άντρες να έρχονται προς το μέρος μας πριν λιποθυμήσω." ρώτησε ξανά εκείνη μπερδεμένη.

"Ναι ήμασταν τυχεροί, ο Αρχηγός μου είχε μάθει την τοποθεσία της αποθήκης και έκαναν έφοδο ακριβώς εκείνη την ώρα που βρισκόμασταν κι εμείς εκεί. Τους πιάσαμε όλους, όμως κάτι έγινε και ο Σκαρ με τον Λεωνίδα ξέφυγαν." αποκρίθηκε εκείνος.

"Θα με βάλετε φυλακή τώρα; Θα με σκοτώσει ο Λεωνίδας πριν καν μπω μέσα στο κελί..." δήλωσε εκείνη με πικραμένο ύφος.

"Θα κάνω τα πάντα για να μην πάθεις κάτι. Πριν μπεις φυλακή θα τον πιάσουμε, μην αγχώνεσαι." αποκρίθηκε με σιγουριά ο Χρήστος κι εκείνη του χαμογέλασε γλυκά.

"Σ' ευχαριστώ Χρήστο. Ξέρεις, δε μετανιώνω στιγμή που ήρθα και σε πλησίασα, που έζησα έστω αυτές τις λίγες στιγμές μαζί σου, και φυσικά που σε έσωσα από το Σκαρ. Με έκανες να νιώσω αισθήματα που δεν ήξερα, και που δεν είχα ξανανιώσει. Ίσως να με σιχαίνεσαι, όμως εγώ σε ερωτεύτηκα στ' αλήθεια." του είπε γλυκά και προσπάθησε να τον αγκαλιάσει.

Εκείνος έσκυψε για να την κλείσει στην αγκαλιά του, πάνω στην ώρα που ο Διοικητής μπήκε μέσα στο δωμάτιο μαζί με άλλους δύο πράκτορες. Ο Χρήστος και η Τζούλια απομακρύνθηκαν ταυτόχρονα, και εκείνη καθάρισε τη φωνή της.

"Θα ήθελα ένα δικηγόρο τώρα για να συνεχίσω την κατάθεσή μου, παρακαλώ." αποκρίθηκε γλυκά εκείνη και ο Χρήστος σηκώθηκε από το κρεβάτι για να βγει από το δωμάτιο.