ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 30ο - Παράσταση

-ItsAnna

"Δεν ξέρω τι στο καλό σκεφτόσουν όταν του έδινες αναφορά για τα πάντα όσα συνέβαιναν μέσα στο Τμήμα. Σας το είχα ξεκαθαρίσει πως δε θέλω να αναμειχθεί σε καμία υπόθεση πλέον ο πράκτορας Παπαδόπουλος. Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε τον είχα θέσει σε διαθεσιμότητα. Τι στο καλό νομίζεις πως έκανες όταν τον ειδοποίησες να έρθει στο νοσοκομείο;" φώναξε δυνατά ο Διοικητής στο Γιώργο, αφού πρώτα φρόντισε να ανοίξει την πόρτα του γραφείου του για να τους ακούσουν όλοι.

"Απλά εγώ..." πήγε να πει ο Γιώργος όμως ο Διοικητής τον διέκοψε.

"Εσύ τίποτα. Δεν είχες κανένα δικαίωμα να τον πληροφορείς για τίποτα. Αυτήν τη φορά ξεπεράσατε τα όρια. Από εδώ και στο εξής, τίθεσαι κι εσύ σε διαθεσιμότητα!" δήλωσε εκείνος και όλοι οι πράκτορες στο Τμήμα γούρλωσαν τα μάτια τους.

"Δε φταίει αυτός. Εγώ τον έπεισα να το κάνει, ήθελα να μαθαίνω τι γίνεται στο Τμήμα όσο είμαι απών. Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό!" τον παρακάλεσε ο Χρήστος και φαινόταν να το εννοεί στα αλήθεια.

"Θέλω να φύγετε και οι δύο από μπροστά μου αμέσως. Θα σας ειδοποιήσουν όταν θα έρθει η ώρα για να γυρίσετε πίσω στο Σώμα. Προς το παρόν απομακρυνθείτε και μη διανοηθείτε να ξαναπλησιάσετε κοντά στο Τμήμα και κανέναν από τους άλλους πράκτορες. Όποιος τους αποκαλύψει πληροφορίες θα τεθεί σε διαθεσιμότητα αμέσως! Με ακούσατε;" φώναξε προς τα άλλα γραφεία για να τον ακούσουν όλοι.

Ο Γιώργος και ο Χρήστος βγήκαν από το γραφείο με κατεβασμένα κεφάλια και έφυγαν από το Τμήμα δίχως να δώσουν σημασία στους ψιθύρους και στα κουτσομπολιά που αντάλλαζαν οι υπόλοιποι πράκτορες μεταξύ τους. Μόλις βγήκαν από την έξοδο χαμογέλασαν πανηγυρικά για την παράσταση που μόλις έδωσαν. Ήταν σίγουροι πως είχαν πείσει τους πάντες με τα λεγόμενά τους. Αφού έδωσαν ραντεβού σε μία ώρα στο σπίτι του Χρήστου, αποχαιρετίστηκαν και ξεκίνησαν ο καθένας για το δικό του σπίτι.

Ο Χρήστος έφτασε στο διαμέρισμά του όμως δε βρήκε τη Μέλανι εκεί. Έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του για να την καλέσει, όταν άνοιξε πίσω του η πόρτα κι εκείνη ξεπρόβαλε αλαφιασμένη.

"Που ήσουν;" ρώτησε ανήσυχος εκείνος.

"Είχα πάει για τρέξιμο." απάντησε με κομμένη την ανάσα εκείνη.

"Με τζιν;" ξαναρώτησε ο Χρήστος και η Μέλανι επεξεργάστηκε για μία στιγμή τα ρούχα της.

"Αφού δεν έχω φόρμα..." αποκρίθηκε άτονα και ο Χρήστος την πλησίασε.

"Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι... Δε μου αρέσουν τα ψέματα και θα προτιμούσα μία πικρή αλήθεια παρά ένα όμορφο ψέμα. Αν δε θες να μου πεις που ήσουν, δεν υπάρχει πρόβλημα, όμως σε παρακαλώ πολύ μη μου λες ψέματα κατάμουτρα." της είπε εκείνος ενώ την κοιτούσε εξεταστικά.

"Μα δε λέω ψέματα."ανταπάντησε η Μέλανι αμέσως, όμως ο Χρήστος της έριξε ένα αυστηρό βλέμμα, και προτίμησε να μη συνεχίσει άλλο τη συζήτηση.

Έγειρε προς το μέρος του και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της για να τον φτάσει και να τον φιλήσει. Ενώ τα χείλη της ακούμπησαν σχεδόν τα δικά του, εκείνος πέρασε τα χέρια του στη μέση της και την κράτησε σε εκείνο ακριβώς το σημείο.

"Έχε υπόψιν σου αυτό που θα σου πω. Μη νομίζεις πως μπορείς να με καλοπιάνεις με φιλιά και χάδια. Με μαλαγανιές δεν πρόκειται να με κάνεις ποτέ να ξεχάσω ή να σε συγχωρήσω, ούτε τώρα ούτε κάθε φορά που θα κάνεις κάτι λάθος. Βρες άλλο τρόπο να διορθώνεις τα λάθη σου γιατί δε με ρίχνεις με αυτά!" της δήλωσε ο Χρήστος και σε κάθε του λέξη τα χείλη του ακουμπούσαν ίσα ίσα τα δικά της.

Η Μέλανι όσο εκείνος μιλούσε και τα χείλη του ακουμπούσαν τα δικά της, κρατούσε την ανάσα της δίχως να το έχει καταλάβει. Τη στιγμή που εκείνος την άφησε από τα χέρια του, άφησε κι αυτή την ανάσα της να βγει. Μόλις τράβηξε τα χέρια του από τη μέση της, εκείνη έχασε για λίγο το βήμα της και στηρίχτηκε στην πόρτα πίσω της για να μη χάσει τελείως την ισορροπία της. Ο Χρήστος της γύρισε την πλάτη και προχώρησε προς το δωμάτιό του ενώ εκείνη στεκόταν σαν άγαλμα να τον παρακολουθεί να απομακρύνεται από κοντά της.