Claimed -ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-

Να διεκδικείς

Η ώρα ήταν ήδη 7 το απόγευμα. Σήμερα δεν είχαν αποστολή, αλλά της είχαν πει ότι θα πάνε σ' ένα στέκι που συχνάζουν ώστε να τη συστήσουν. Ήταν αρκετά «ευγενικό», μα η Ρεβέκκα ήξερε ότι ίσως απλώς δεν ήθελαν να την αφήσουν μονή με τους φυλακες στο σπίτι, λες και θα τους σκότωνε και θ' αποκάλυπτε κάποιο σχέδιο.
Καλά αυτό ίσως και να το έκανε.
Αλλά προς το παρόν απέφευγε τον Ιάσονα που την είχε δει να καπνίζει το πρωί και θα ήταν βλάκας αν δεν είχε παρατηρήσει την ταραχή που πίσω από το ήρεμο προσωπείο της έκρυβε.

Προχωρούσαν ήδη στην υπόγεια διάβαση για να βγουν σε μια εσωτερική κρυμμένη σκάλα του σπιτιού όταν ο Carter μίλησε.

«Σε κάνα μισάωρο σκέφτομαι να πάωγια φαγητό, θες να ρθεις;» την ρώτησε χαλαρά κι η Ρεβέκκα μειδίασε.

«Έτσι δεν πήδηξε ποτέ κανείς» του είπε κυνικά κι ενώ περίμενε ο έξυπνος μελαχρινός χάκερ να θυμώσει άκουσε το γέλιο του που την έκανε να σταματήσει στη θέση της και να τον κοιτάξει αινιγματικά.
«Δεν θέλω να σε πηδήξω -αλήθεια!» αναφώνησε το τελευταίο ανάμεσα από ειλικρινή γέλια και σήκωσε τα χεριά του ψηλά ως ένδειξη ότι παραδίνεται.

«Τότε τι θες; Να με κάνεις να σε συμπαθήσω ώστε μετά να σου πω τα μυστικά της επιτυχίας μου ώστε να τα δείξετε σε άλλες και να με σκοτώσετε;» η δεύτερη απάντησή της ήταν υπερβολικά στοχευμένη για να μην κάνει τον Carter να γουρλώσει τα ματιά του.

«Είναι απλά φαΐ! Απλώς σκέφτηκα ότι ίσως έχεις σιχαθεί τα υγιεινά. Μην έρθεις!» αναίρεσε την προτασή του γρήγορα ελάχιστα εκνευρισμένος και προχώρησε μπροστά.

Η Ρεβέκκα δεν ένιωθε τύψεις αλλά πραγματικά αναρωτιόταν τι ήθελε από αυτήν.
«Τι φαΐ;» ρώτησε κι η φωνή της ακουγόταν καθαρά στην περιποιημένη υπόγεια διάβαση.
Ο Carter μειδίασε. Η εκρηκτική μελαχρινούλα είχε μια μικρή αδυναμία στο φαγητό κι αυτό το κατάλαβε από τη στιγμή που ρώτησε γιατί δεν έτρωγαν τηγανιτά κι ο Ιάσονας την κοίταξε υποτιμητικά.

«Πίτσα».
Το στόμα της υγράνθηκε. Ήταν το αγαπημένο της φαγητό.

«Είναι καλή;» ήδη λιγουρευόταν την λεπτή ζύμη και το λιωμένο τυρί.
«Η καλύτερη που έχω φάει» δήλωσε με σιγουριά.

«Σε μίση ώρα θα είμαι στην έξοδο, το κάλο που σου θέλω να είναι η καλύτερη πίτσα όλου του κόσμου»
Ο Carter γέλασε«Έγινε».

Κι όντως ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιο που της είχαν παραχωρήσει έκανε ένα ζεστό μπάνιο κι έβαλε φόρμα κι απλό μπλουζάκι, όλη την ώρα στο μυαλό της βούιζε η σκέψη του φαγητού που έκανε την κοιλιά της να γουργουρίσει.