Κανονισαμε να βρεθούμε στις έξι. Όταν έφτασα (γύρω στις πέντε και μισή) ήταν ήδη εκεί. Καθισαμε εκεί για μια ώρα περίπου μιλώντας καθημερινά και μετά μου πρότεινε να πάμε στο πάρκο οπου θα είχε λιγότερο κόσμο για να μιλήσουμε για ότι έγινε. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω μαζί του σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος μαζί του αλλά έπρεπε να μιλήσουμε όσο και αν δεν μου αρεσε. Ξεκίνησε να λέει πως δεν έπρεπε να φερθεί έτσι και πως ακόμη και αν δεν θέλω να κάνω κάτι μαζί του θα είναι εκεί για εμένα και πως πάντα θα με προσέχει. Δεν ξέρω τι τον έπιασε αλλά μετά την τελευταία απόπειρα μου φέρεται συνέχεια κάπως έτσι. Αύριο έχω ραντεβού με την ψυχολόγο και ίσως με βοηθήσει. Δεν έχω ιδέα τι κάνω.
YOU ARE READING
My diary
RandomΚάποτε το πιο σημαντικό για εμένα ήταν να μην δει κανείς το ημερολόγιο μου. Πλέον το δημοσιεύω. Ακόμη ένα βιβλίο που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Γεηηηηηη!
