Πρώτα να πω πως θα έγραφα εχθές αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ καν από το κρεβάτι μου. Όχι πως ενδιαφέρει κανέναν αλλά λέμε τώρα.
Γύρω στις 4 το βράδυ αποφάσισα να σταματήσω να προσπαθώ οπότε σηκώθηκα, διάβασα και άκουσα μουσική μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Μετά έπρεπε να πείσω την μανα μου πως έχω φάει κάτι που δεν κατάφερα οπότε με έκανε να φάω με το ζόρι. Μισω τον εαυτό μου για αυτό. Το απόγευμα στις πέντε βγήκα έξω με την Αλεξία τον αδελφό μου και μια φίλη της Αλεξίας. Έτσι τουλάχιστον μπόρεσα να παραλείψω το βραδινό αφού είπα πως έφαγα έξω. Δεν ξέρω αν πρέπει να μετανιώνω που βγήκα. Από τη μια μπόρεσα να μην φάω αλλά από την άλλη με έκανε να νοιώθω πως όλοι με κοιτάνε και με κοροϊδεύουν ή να πιστεύουν πως κάνω κάτι περίεργο. Μισω τόσο πολύ τα πάντα στη ζωή μου. Δεν θέλω πλέον να προσπαθήσω. Βέβαια όταν είπα στην κολλητη μου πως θέλω να σταματήσω να προσπαθώ μου είπε πως ποτέ δεν προσπάθησα. Θέλω απλά να μην υπάρχω. Είναι τόσο κακό; Έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρω τίποτα. Τίποτα θετικό τουλάχιστον. Δεν έπρεπε να γεννηθώ ποτέ.
YOU ARE READING
My diary
RandomΚάποτε το πιο σημαντικό για εμένα ήταν να μην δει κανείς το ημερολόγιο μου. Πλέον το δημοσιεύω. Ακόμη ένα βιβλίο που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Γεηηηηηη!
