My diary

28/2/2018

Ξέρω πως έχω κάτι μήνες να γράψω ΑΛΛΆ παίχτηκαν αμέτρητες μαλακιες και δεν είχα καν την όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι... Θα είναι μεγάλο κεφάλαιο λοιπόν οπότε μαζέψτε κονσέρβες και γαλόνια με νερό τριγύρω σας..

Όλα πήγαν απολύτως ΣΚΑΤΑ. Τι περίμενα άλλωστε; Εγώ είμαι.

1.Με παράτησε η κολλητη μου γιατί της είπα πως η ψυχολόγος μου με διέγνωσε με καταθλιψη και κοινωνικό άγχος.
2.Αναγκαστηκα να πάω σε ένα πάρτυ και εκτός από το ότι είχε υπερβολικά πολύ κόσμο για εμένα και καθόμουν συνεχώς μόνη μου σε μια γωνιά είδα τον πρώην μου να φιλάει μια τσουλα.
3.Ειχα (Και συνεχίζω να έχω) υπερβολικά πολλές τύψεις που έπρεπε να παρατήσω την Άρτεμις εξαιτίας της μάνας μου.
4. Ντρέπομαι να μιλήσω στην ψυχολόγο μου ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα.
5.Εβγαλα μόνο 17,9. Δεν θέλω να κάνω κανέναν να νοιώσει άσχημα για τον βαθμό του απλά εγώ πρέπει να είναι τέλεια. Πρέπει να είμαι τέλεια για να μην απογοητεύσω τους γονείς μου. Πρέπει να είμαι τέλεια τουλάχιστον εκεί από τη στιγμή που είμαι μια άσχημη, ηλιθια, απαίσια, κακομαθημένη, αναίσθητη, ένα φρικιό.
6. Μια κοπέλα στο σχολείο έμαθε πως δεν είμαι χριστιανη και συνέχεια μου την λέει και με βρίζει πίσω από την πλάτη μου.
7. Πραγματικά χρειαζόμουν να μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά και μίλησα στην παρέα μου αλλά νοιώθω σαν να το κάνω όλο αυτό για την προσοχή αλλά από την άλλη δεν θέλω κάτι τέτοιο να μου συμβαίνει! Δεν το θέλω!
8. Μια κοπέλα με είδε να χαρακωνομαι στο σχολείο και άρχισε να μου μιλάει για το πως δεν θα έπρεπε να το κάνω γιατί είμαι πολύ πολύτιμη κλπ αλλά απλά αισθανόμουν πως μου λέει ψέμματα.
9. Ο δάσκαλος των αγγλικών μου θέλει να ξέρει την ψυχολογική κατάσταση όλων των μαθητών οπότε έπρεπε να του πω για τον αυτοτραυματισμό τουλάχιστον
10. Τις περισσότερες ημέρες έμενα στο κρεβάτι όση ώρα βρισκόμουν σπίτι όπου με έκανε να νοιώθω πολύ άχρηστη αλλά ξέρω πως θα ένοιωθα το ίδιο αν έκανα κάτι λάθος.
11. Κάποια παιδιά στο σχολείο κατάλαβαν πως μιλάω καλύτερα αγγλικά και με ρωτούσαν γιατί μιλάω πιο άνετα στα αγγλικά και διάφορα άλλα τέτοια αλλά εγώ δεν ήξερα τι να απαντήσω
12. Έμαθα ένα καινούργιο τραγούδι στην κιθάρα όπου κάπως με χαροποίησε αλλά μέρα οι γονείς μου είπαν πως ακούγεται χάλια οπότε....
13. Ένα παιδί κάνει συνεχώς σχόλια για την εμφάνιση μου και βασικότερα για τα σκουλαρίκια μου λέγοντας τις περισσότερες φορές "Αντε βγάλε τα σκουλαρίκια σου αντίχριστε. Θα ήθελα να ήξερα γιατί τα έκανες αρχικά" Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει πως αυτή είμαι. Αυτή είμαι εγώ. Είναι τόσο κακό; Ξέρω ούτε εμένα μου αρέσω. Με μισώ για την ακρίβεια αλλά δεν χρειάζομαι και το δικό σου μίσος.
14. Και τώρα κλασσικά η κλάψα μου. Θα έπρεπε πραγματικά να πέσω από καμιά ταράτσα. Ας πούμε τι να κάνω με αυτή τη ζωή; Να έχω κρίσεις πανικού όλη την ώρα; Αν είναι για αυτό δεν τη θέλω. Απλά θέλω να κοιμηθώ για πάντα. Είναι τόσο δύσκολο να ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι να είναι "Έπρεπε να έχουν πεθάνει στον ύπνο μου. Γιατί ξύπνησα;" Απλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το μυαλό μου από τη μια μου λέει "τρέχα θα σε περιμένουν, δεν πρέπει να αργήσεις" και από την άλλη να λέει πως δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει τίποτα γιατί όλα είναι μάταια και κάνεις δεν νοιάζεται αν θα συνεχίσω να ζω ή όχι οπότε απλά να τα παρατήσω όλα. Είναι τρομαχτικό το να γράφεις στο μυαλό σου το σημείωμα της αυτοκτονιας σου. Είμαι απλά τόσο μόνη. Δεν είμαι κανενός αγαπημένος άνθρωπος. Ακόμη και να μην είχα τόσο τιμητική θέση θα ήθελα τουλάχιστον όταν κάποιος σκέφτεται εμένα να είμαι ένας λόγος να χαμογελάσει όχι να σκεφτεί πως είμαι ένα φρικιό. Δηλαδή κάνεις δεν μπορεί να βοηθησει κάτι που έχει καταστραφεί. Δεν μπορώ καν να γραψω ένα παλιό κεφάλαιο την ημέρα. Ας πούμε το περισσότερο που έχω μείνει καθαρή ήταν 2 εβδομάδες, δεν μπορώ να συγκρατησω των εαυτό μου. Δεν χρειάζομαι την ψυχολόγο μου χρειάζομαι κάποιον να με αγκαλιάσει και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Κάποιον που θα εμπιστεύομαι, που όντως όταν με σκέφτεται δεν θα του έρχεται η εικόνα του άσχημου κοριτσιού αλλά κάποιας όμορφης που μπορεί να εμπιστευτεί. Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Οι σκέψεις μου γίνονται όλο και πιο σκοτεινές οπότε μάλλον θα έπρεπε να σκάσω και να αφήσω τον οποιοδήποτε διαβάζει αυτό το κείμενο να ζήσει την ζωή του χωρίς εμένα. Κανείς δεν θα το διαβάσει όλο αυτό έτσι και αλλιώς. Γιατί να το κάνει άλλωστε;