Μάλλον από τις χειρότερες μέρες που υπήρξαν. Ο Μάρκος είχε ξυπνήσει πρώτος για να πάει στη δουλειά. Όταν σηκώθηκα έπινε καφέ. Με κοίταξε χαμογέλασε και μουρμούρισε "καλήμερα" του είπα ένα απλό καλήμερα, έβαλα και εγω καφέ και έκατσα δίπλα του. Μιλήσαμε για διάφορα θέματα μέχρι που σηκώθηκε με φίλησε και έφυγε από το σπίτι. Εγω θα εμένα εκεί για δύο μέρες ακόμη αφού οι γονείς μου είχαν πάει στην Θεσσαλονίκη για μια εβδομάδα για να δουν μια θεία μου που θα γεννούσε και θα την προσεχαν. Άρχισα να μαζεύω το σπίτι. Έπλενα τα πιάτα όταν μου τηλεφώνησαν από το νοσοκομείο και μου είπαν πως ο Μάρκος βρίσκεται εκεί και έχει χτυπήσει άσχημα. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο είχε ήδη "φύγει".
Με τον Μάρκο ήμασταν μαζί έξι μήνες αλλά ήταν ο καλύτερός ανθρωπος που θα μπορούσα να γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου. Όταν πέθανε ήμουν ήδη τριών μηνών έγκυος.
YOU ARE READING
My diary
RandomΚάποτε το πιο σημαντικό για εμένα ήταν να μην δει κανείς το ημερολόγιο μου. Πλέον το δημοσιεύω. Ακόμη ένα βιβλίο που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Γεηηηηηη!
