Dedicated to Jengaspired. God bless and love lots.
Kabanata 10
Burning Flowers
My heart is beating loudly. Hindi agad ako nakapagsalita, hindi ko alam kung matatawa ako o maguguluhan pero sa huli ay pinili kong maging kaswal.
I smirked even my knees were trembling. Marahan kong kinuyom ang aking kamao sa ibabaw ng hita, ang isang siko ko ay tinuko ko sa counter at tinitigan siya.
I raised my brow and smiled a bit while he's just watching every move I make. I feel so intimidated by his dark stormy eyes, pakiramdam ko ay maraming umiikot doon pero hindi ko kailanman mababasa.
"Hmmm..." I hummed. "I need to be yours, first?"
Natawa ako. His brows shot up a bit, looked satisfied with my reaction. Hindi ko alam kung bakit parang natatalo parin ako sa ganitong ginagawa ko.
"How, Elexius?" mahinang halakhak ko, marahang pinadadampi ang aking mga daliri sa pisngi habang nakapangalumbaba parin.
"What do you mean, how?" he smirked slightly.
Uminit ang pisngi ko.
I'm not assuming anything, okay?
Huminga ako ng malalim, pinatatag ang aking nag-aalab na damdamin.
"What do you mean by that, Elexius? Come on, I heard you clearly! Bakit kailangan kong maging iyo?" I smirked. "May gusto ka ba sa akin?"
Hindi na ako nagulat nang wala siyang naging reaksyon, mas nagulat pa ako sa hindi panginginig ng aking boses. I'm a positive thinker and I would not assume anything just because he said it.
Paano kung niloloko lang ako? Kung parte lang ng pang-iinis? Edi, ako ang kawawa dahil sa pagiging assuming? Hell no, hindi ko ipahihiya ang sarili dahil lang sa pag aassume.
Even my question was just a tease. Wala akong ibang nais iparating at hindi ako aasa na sagutin niya iyon ng, oo.
His eyes remained dark but amusement is very evident. Lalong uminit ang pisngi ko sa sobrang hiya at kaba. His lips puckered a bit, waiting for my continuation.
I sighed softly and smiled at him. Talo, Fab. Tama ka, mas ayos ang hindi ka umasa dahil wala naman akong makitang katotohanan sa sinabi niya.
"You don't like me, stop acting like you do. Kung gusto mo man ako, marahil ay bilang isang kapatid." positibong sambit ko sabay ngisi.
Totoo naman, hanggang ganoon lang ang pagtingin niya sa akin. Hindi kailanman magiging katulad ng nararamdaman at pagtingin ko sa kanya.
"Siblings don't kiss each other." he said.
"Then, friends!" halakhak ko sabay tulak na sa kanyang braso. "Sige na, magluto ka nalang. Pupuntahan ko ulit ang paintings!"
Akmang bababa na ako ng highchair pero mabilis na siyang umikot para makalapit sa akin. He immediately caged me in between his arms, tinuko niya sa magkabilang gilid ko ang kanyang mga kamay at humawak sa counter table.
Isang sipa lamang ng paa niya ay umikot na ang inuupuan kong highchair para maiharap sa kanya, his eyes drifted on my lips for awhile then up to my eyes. He licked his lower lip while looking at me.
My heart clenched bitterly and happily at the same stupid time right now. Bahagya kong sinandal ang likuran para malayo ng bahagya sa kanya.
"Anong nangyari sayo?" natatawa kong tanong.
"You don't believe me?" he asked in a serious tone.
"What?" natatawa pa rin ako.
"I like to be around you every fucking time." he whispered.
