Chapter 11
“Destiny decides who you meet in life”
----
*Den’s POV*
Naglalakad na ako papunta ng next subject ko, nakakatamad na pumasok kasi wala nanaman pa ulit kaming gagawin. Iniisip ko nga kung itetext ko na lang si Gio tapos aalis na lang kami, kakain tapos uuwi pero hindi pwede, magkasama yun sila ni Teddy, si Adam na lang kaya? Tutal ready naman yun na mag skip ng class para sakin, pero ayokong ma compromise schedule niya para lang sakin.
Lakad
Lakad
Lakad
Biglang may humatak sakin, paputa sa mga round tables sa school hindi ko namukhaan parang nagdilim paningin ko sa gulat.
“Hey let me go” ako
Pero hatak hatak niya parin ako ang sakit ha? Infairness para akong kikidnapin o parang susuntukin.
“Hey you, let go of me” Ako
Pero wala matigas parin, di ko maaninag nagdidilim yung paningin ko sa kaba, hala mommy, daddy kuya? Asan na po kayo, kinakabahan ako baka po bukas nasalvage na ako.
Ay OA naman salvage kaagad haha. Pero ang sakit kasi tapos kinakabahan ako, alam ko kasi kung sino to eh. Si Jandrew na tatlong buwan na ang nakakaraan pero hindi parin niya ako tinitigilan hanggang ngayon.
“Hey, Jandrew, let go of me” Ako
Saka lang nagsalita yung lalake, nakuha ko naman yung boses at parang pamilyar, hindi nga si Jandrew, hindi rin naman si Anton? Parang.
“Jandrew ka diyan” lalake
“Anak ng, ikaw lang pala yan akala ko isasalvage na ako” Ako
Saka ko lang tuluyang nakilala na si Gio pala yung humahatak sakin.
“Tara dito tayo” Ako
Saka kami nagtago sa likod nung mga puno sa campus para hindi kami mapansin ng ibang tao, dahil din sa takot kong makita ng mga taong marurumi ang isipan.
“Bakit dito?” Gio
“Kasi baka makita tayo!” Ako
“Nino ni Adam?” Gio
Hindi, ni Teddy at baka magkaroon tayong lahat ng misunderstanding.
“Oo, baka isipin” Ako
“Wala naman tayong ginagawang masama” Gio
Wala nga, sayo wala, marahil sakin wala rin pero hindi natin kontrolado ang isip ng ibang tao, ang iisipin ni Teddy ang iisipin ni Adam? Ng mga friends kong iba?
“Eh bast—“ Ako
Di ko na naituloy yung sasabihin ko.
