Chapter 14
“Gravity will always work. You will fall unexpectedly”
---
**Gio’s POV**
“I’ve finally said yes. It’s official” Message from Denden.
I just don’t know how to react, I’m still up, yes I’m waiting for her message, I guess I’m waiting for the bad news, and here it is.
Gustuhin ko man magreply but no, my mind tells me that I should not yet my heart tells me that I should. I mean, hey there heart, what would I reply? Congratulations? No hindi ako ipokrito para gawin yun? Masaya ako para sa kanya? Yes I guess, Masaya ako para sa kanya, Masaya ako na Masaya siya. Na sa wakas nakakita siya ng I guess lalakeng hindi siya susukuan. Masaya ako pero ano? Kasunod nun ano na? Wala na? Uwian na? Alam niya pag nagreply ako itatanong niya ako or maybe she will call? Hindi pa ako ready makausap siya, masakit pa sakin ang mga bagay bagay.
Nawalan ako ng gana gawin yung ginagawa ko para bukas, para akong nawalan ng lakas para magpatuloy ng buhay hindi ko alam dati hindi naman ako ganto? Dati naman okay lang sakin nung naging sila dati ni Drew pero bakit ngayon? Parang iba yung nararamdaman ko? Anong nangyari? Anong nangyayari? Anong mangyayari sakin?
*Calling, Teddy*
“Hello Ted?”
“Hey Gab, are you okay?”
“Yes I’m just tired.”
“why so? Kumain ka na ba?”
“Yes I did. Pagod na kasi ako sa ginagawa ko eh. Parang di nababawasan hehe”
“You may need help just ask me okay? Anyways just called to say goodnight”
“Good, go to sleep early mi lady. Goodnight see you tomorrow”
“Goodnight, I love you”
“I love you too”
Saka na binaba ni Teddy yung phone. I just don’t know why my I love you with Teddy doesn’t mean anything? Siguro nga may mali sakin sa nararamdaman ko.
Humiga na lang ako sa kama itutulog ko na lang to baka panaginip lang to bukas wala na tong text sakin ni Denise wala na tong ganitong pangyayari. Balik na lang sa dati. Ayokong mawala si Denise, kaya tinitiis ko to pero hindi ko alam hanggang kailan kung hanggang kailan ko kaya.
**End of the Night**
Kinabukasan maagang nagising si Adam excited siya sa mangyayari ngayong araw.
**Adam’s POV**
“Ma, ma.” Pagtawag ko sa nanay ko na parang nawawalang bata.
Ang tagal naman umakyan ni Mama, nababagot na ako. Parang nananaginip lang ata ako kagabi hindi ko alam. Parang ayokong matulog pero nakatulog padin ako pagkarating ko sa bahay eh.
5minutes later.
“Ano bay an kang bata ka, mama ka ng mama. “ Mama
