Chapter 7
Acceptance is part of moving on, that would probably be the last phase but it could be first, you accept things easily and start life a new.
--
**Den’s POV**
First day of class, third year na ako, two years na lang graduate na ako, anxious ako on what would happen to me, will I land on a job? Will I get stable like mom? Like dad or kuya?
I am thinking of the future already, will Gio be my engineer partner forever? Or hindi? Magkakahiwalay kami ng company?
Anyways, before I get myself very anxious, kailangan ko munang isipin ang ngayon, right now I am not part of any organizations but I am planning to still be a member of the same org I’m in.
“Den, you were elected as vp for internal affairs sa org” Bobby
“What? Bakit hindi ko alam?” ako
“It’s everybody’s consensus” Bobby
Wala pa man din ako sa classroom eto na kaagad yung responsibility, wala pa man din akong ginagawa, binigyan na ako kaagad ng responsibility ng mga ka org ko, hindi ko alam kung bakit lagi nila akong pinag – oofficer? Eh masungit naman daw ako sabi nila? Haha strict ako when it comes to work? Whatever, ngayon Vp for internal pa, transactions yan inside the school regarding sa plan sa activities nagagawin naming, ayoko pa naman yun kasi ayokong maki-pag usap sa mga admin dito, ayaw ko lang.
“Okay ano pa nga ba” Ako
Saka na ako naglakad papunta sa classroom namin, buti hindi maaga ang nakuha kong first class 10am siya at minor subjects, mostly kasi nung major naming late na gabi na. Public Speaking, this is the subject I know I could enjoy.
“Denden, nag – enroll ka rin dito?” Gio
“Oh? Haha, nasa curriculum naming to ikaw?” Ako
Nagulat ako, akala ko kay Teddy siya mag – eenroll ng mga minor subjects niya eh, akala ko mga nakaw na sandali na lang kami magkikita hehe. Nakaw na sandali? Other woman lang? hehe
“Ako din eh, tska kinuha mo to, alam mo namang hindi ako napapakali pag wala tayong subjects na classmates tayo kahit isa except sa last years natin na major subjects na lang” Siya
Saka ako ngumiti sa kanya, dumiretso na kami sa classroom naming, as usual sa 2nd last chair kami umupo, matutulog lang naman kaming dalawa o kaya naman magkikwentuhan ng kung ano ano eh.
Weird nga daw kami sa class, kasi kahit nagkikwentuhan kami, usually kami yung highest, nag – aagawan lang kami, minsan ako yung highest, minsan siya naman. Baka sa libro naming? Hehe
“Alam mo ban a si Ms. Andie daw ang professor dito?” Siya
“Talaga? Lagot tayo, lagi tayong nahuhuli nun na nagdadaldalan eh” Ako
“Oo nga, kaya ang gagawin naming, magsulatan na lang tayo para di obvious” Siya
“Briliiant Idea bes” ako
“Anong pinagbibriliant brilliant nyo diyan? Ms. Mathay and Mr. Ortega? So we meet again?” Ms Andie
Kung minamalas ka nga naman oh, napansin niya kami kaagad, pero hindi naman siya napansin, di kasi importante haha.
Poker face lang kami saka kaming dalawa umayos ng upo naming.
“So, good morning class, this is Public Speaking, I’m expecting from you excellent speeches, I have taught other subjects and some here are my students right Ms. Mathay?” Ms. Andie
