DAMAGE

I love you too

Πλευρά Marina

Με κοιτάει σαστισμένος. Δεν το περίμενε αλλά ούτε εγώ περίμενα να κανω τετοια γκάφα..
Άνοιξε το στόμα μου σαν να ελεγε κάτι αλλά στην πραγματικότητα καμία λέξη δεν έβγαινε.. Αρχίζω να νιωθω ηλιθια, δεν νιώθει και κεινος ετσι.
Τα μάτια του παίζουν, σαν να προσπαθεί να ξεφύγει.

"Μ-μάλλον έχεις πιει λίγο παραπάνω.." ψυθίρισε, ίσα που το ακουσα.

Δεν ξερω αν πληγώθηκα τωρα.

"Ξεχνά το Spencer.." ειπα "Αληθεια μάλλον αυτο φταιει, θα πάω σπιτι τωρα" σχεδόν τινάχτηκα από το ψηλό σκαμπό και μόλις τα πόδια μου ακούμπησαν το πάτωμα ένιωσα όλο το μαγαζί να περιστρέφεται γύρω μου και τα μάτια μου έκλεισαν.

Ήθελα να τρέξω, να προλάβω, να μην κλαψω.

"Με το αυτοκίνητο εισαι;" ρώτησε ακουμπώντας τον ώμο μου.

Να πάρει, με έφερε η Sophie το ξέχασα τελειως.

"Θα παρω ταξί, μια φίλη με έφερε" ειπα και γύρισα να παρω το μπουφάν μου, μόλις το φόρεσα εκείνος είχε βαλει ηδη το δικό του.

"Θα σε πάω εγώ σπιτι δεν χρειάζεται να πληρώνεις για ταξί.. Έλα πάμε" είπε και με έπιασε από την μέση αφού κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να κατάφερνα να βγω από το μαγαζί χωρίς να πέσω κάτω.

Με κλειστά μάτια πλέον, αφήνω τον Spencer να με κατευθύνει εξω από το μαγαζί και στο αυτοκίνητο του..

Πλευρά Spencer

Τι συνεβει μόλις τωρα;
Μου έκανε ερωτική εξομολόγηση μια γυναικα;
Εννοειτε πως χάρηκα για τα αισθήματα της. Τα δικά μου είναι ακριβώς ιδια ομως δεν ξερω κατά ποσό θα ήταν υγιείς μια τετοια σχεση..
Κατά ποσό μπορω να ανταπεξέλθω εγώ αλλά ακομα και κεινη.
Οντως, νοιάζομαι πολυ και θελω να την εχω δίπλα μου νιωθω ομως τόσο μικρός και αδύναμος που δεν τολμάω να εκφραστώ και γω όπως εκείνη.

Την κρατάω από την μέση όσο ψάχνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου στην τσέπη της καμπαρτινας μου.

Ξεκλείδωνω την πορτα του συνοδηγού και την βοηθάω να καθίσει μεσα.
Κλείνω την πορτα και στέκομαι για λίγο αφήνοντας τον κρύο αέρα να με χτυπήσει στο πρόσωπο. Ο δρόμος είναι άδειος, ταυτίζομαι σχεδόν με κεινον.. Έχει ομως στην ακρη, εκει που φτανει το οπτικό πεδίο, ένα έντονο φως, το φως της λεοφωρου. Το φως είναι η Marina.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο.

"Marina.." γυρνάω να την ρωτήσω προς τα που να πάω και τότε συνηδιτοποιω πως την έχει πάρει ο υπνος.. Υπέροχα.

Δεν μπορω να την ξυπνήσω ομως, φαίνεται κουρασμένη..

Έβαλα μπρος και ξεκινησα.. Με προορισμό το σπιτι μου.

-

Πάρκαρα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του σπιτιού και βγηκα πηγαίνοντας προς την πλευρά της Marinas που ακομα κοιμόταν..

Ανοιξα την πορτα και όσο πιο απαλά μπορουσα, με αργές κινήσεις την πηρα στην αγκαλιά μου. Οι γόβες της γλιστρησαν από τα πόδια της και έπεσαν μεσα στο αυτοκίνητο την στιγμη που προσεκτικά την απομάκρυνα. Έκλεισα την πορτα και προχώρησα προς την είσοδο του σπιτιού.

Απορώ πως κατάφερα να ξεκλειδωσω.

Πλέον ειμαι στο σκοτεινό σαλόνι.

Η Marina ακομα κοιμάται στην αγκαλιά μου.. Έχει γύρει το κεφάλι της και τα κάστανα μαλλια της κρέμονται από το χέρι μου.. Είναι ελαφρυα αλλά φοβάμαι πως δεν εχω αρκετή δύναμη για να την κρατήσω σταθερή για πολυ ακομα και ετσι χωρίς να κλείσω την πορτα πισω μου κατευθύνθηκα γρήγορα προς τις εσωτερικές σκάλες που θα με έφταναν στον πάνω όροφο.

Ανοιξα με τον αγκώνα μου το χερούλι του πρώτου ξενώνα και σιγά σιγά την άφησα στο ηδη στρωμένο κρεβάτι..

Δεν ήξερα αν ήταν πρέπον να ξεκουμπωσω αυτο το υπερβολικά στενό τζιν που φορούσε όποτε το άφησα ετσι.
Πηρα στα τυφλά μια μαλινη κουβέρτα από την ντουλάπα δίπλα και την σκέπασα αργά.

Παρατήρησα το πρόσωπο της.. Τα βλέφαρα της ήταν ήρεμα και τα χείλια της κλειστά. Κάθισα στην ακρη του κρεβατιού και συνέχισα να την κοιτάω.. Ή να την χαζεύω.. Δεν ξερω ποιος χαρακτηρισμός ταιριάζει καλύτερα.

Είναι τόσο όμορφη και γλυκιά. Πιστεύω το εντελώς αντίθετο από μενα.. Θεωρώ μάλλον. Χάνω τα λογικά μου;

Νιωθω την ανάγκη να την ξυπνήσω και να της πω όλα όσα νιωθω για κεινη ομως ξερω πως δεν εχω τετοιο θάρρος και τετοια αυτοπεποίθηση όπως εκείνη. Αν εκείνη ήταν στην θέση μου θα το είχε κάνει αυτο.

Σήκωσα το χέρι μου και σιγά σιγά χάιδεψα τα μαλλια της που είχαν πέσει ήρεμα στο μάγουλο της..

"Και γω σ'αγαπάω Marina"