DAMAGE

Possibilities

Πλευρά Marinas

Που να πήγαινε; Φαίνεται πως κάνει σπουδαία δουλειά με όλα αυτα τα φυλλάδια ή και να είναι φοιτητής. Αλλά δεν νομιζω πρέπει να είναι μεγαλύτερος από μενα.

-

Μια ζωή εδώ περα δεν θα βρίσκω πάρκινγκ, θα έπρεπε η σχολή να είχε δικό της πάρκινγκ!

Έπειτα από γύρες στο τετράγωνο, βρηκα χώρο να αφήσω το αυτοκίνητο μου και αφού κλείδωσα, ξεκινησα να προχωράω με γρήγορα βήματα προς την σχολή.

Μόλις έφτασα αντίκρισα την Sophie, παιδική μου φίλη.

"Μας έκανες την τιμή σημερα;" είπε σφηγκωντας την κοτσίδας της.

"Τι εννοειιις; Δεν λείπω συχνά" της ειπα και την εσπρωξα στον ώμο και κεινη γέλασε.

Συνεχίσαμε να προχωράμε, διασχίζοντας τον διάδρομο προς την αίθουσα μας.

Το να σπουδάζεις φιλολογία είναι σκέτη κούραση αλλά έχει και τα ευχάριστα!

Πλευρά Spencer

Η κατάσταση είναι περίπλοκη, όπως παντα.. έχουμε να κάνουμε με ψυχακια, τρεις εξαφανίσεις και ένα πτώμα στραγγαλισμένο μεσα σε κάδο σκουπιδιών.

"Το πτώμα αναγνωρίστηκε, ονομάζεται Jesica Beer, ετών 32 και ήταν αρραβωνιασμένη μέχρι πριν ένα μήνα με έναν δηκηγορο, Stefan McDonald." μας πληροφόρησε η Penelope.

"Ίσως να ήταν εκείνος, να μην έχει σχεση το πτώμα με τις άλλες τρεις εξαφανίσεις." Ανέφερα και η Garcia (η Penelope δηλαδή) μου απάντησε

"Ειμαι αδύνατον να είναι εκείνος, βρίσκεται την τελευταία βδομαδα στην Ιταλία. Το κοίταξα"

"Επίσης οι αγνοούμενες είναι γυναίκες κοντά στην ηλικία των τριάντα, ταιριάζουν με το πτώμα." συμπλήρωσε ο Derek.

Ήταν τόσο προφανές τι μου συναιβει και δεν το πρόσεξα..

"Γιατί όμως την σκότωσε την Jesica; Μάλλον ψάχνει κάτι που εκείνη δεν είχε όποτε την ξεφορτώθηκε"

Έχει απόλυτο δίκιο ο Derek. Ετσι θα είναι, μα γιατί δεν μπορω να σκεφτώ τίποτα; Δεν ειμαι καθολου συγκεντρωμένος!

-

Χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα, κοντεύει δώδεκα και δεν έχουμε καταλήξει ακομα κάπου, ο Derek έχει παρατηρήσει πως δεν εχω άποψη κάτι που δεν συνηθίζω..
Τον βλεπω να με πλησιάζει με δυο καφέδες στα χερια.. Μόλις είχα τελειώσει τον καφε από το vintage μαγαζί που ανακάλυψα το πρωί.

"Τι τρέχει ομορφόπαιδο;" είπε δίνοντας μου τον έναν από τους καφέδες.

Ανασηκωσα τους ώμους μου και κεινος γέλασε.

"Σε ξερω κάτι σε απασχολεί, δεν μπορούμε να βγάλουμε ακρη όταν δεν βοηθάς μικρέ." με σκούντηξε απαλά στον ώμο και έκατσε δίπλα μου.

"Δεν τρέχει τίποτα ίσως ποναει λίγο το κεφάλι μου" δικαιολογία

"Χμμ, καταλαβα, γιατί δεν πας σπιτι καλύτερα; Θα το κανονίσουμε εμείς αυτο."

Δεν θελω να πάω σπιτι, θελω να βοηθησω όμως δεν μπορω..! Δεν ποναει πραγματικά το κεφάλι μου.

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου, σηκωθήκαμε ταυτόχρονα και πήγαμε μαζί στο γραφείο του Hotch χωρίς να πουμε κουβέντα.

Η πορτα ήταν ανοιχτή...

-

"Σε ευχαριστω Derek." Του ειπα λίγο πριν μπω στο αυτοκίνητο μου, είχε κατέβει μαζί μου.

"Όποτε θες Spence" με χαιρέτησε και ξανα μπήκε μεσα.

Κάθισα στο κρύο δερμάτινο κάθισμα του αυτοκινήτου.
Αυτή η κοπέλα δεν βγαίνει από το μυαλό μου, δεν ξερω καν το όνομα της και εχω πάθει εμμονή.
Θα ήθελα τόσο πολυ να την ξανα πετύχω, υπάρχουν όμως λίγες πιθανότητες αυτο να συμβεί και επίσης ειμαι σίγουρος πως αν ξανα τύχαινε να την αντικρίσω δεν θα έβρισκα το θάρρος να της μιλήσω.

Έπειτα από τις σκέψεις αυτές έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και απλά βγηκα στον κεντρικό δρόμο, δεν ήθελα να πάω σπιτι που να πήγαινα όμως;

Πλευρά Marinas

Ενταξει, χίλιες φορες να κοιμόμουν σπιτάκι μου και να μην ερχόμουν.
Όμως αν δεν ξεκινούσα να ερθω δεν θα έβλεπα εκείνον τον όμορφο άντρα στην καφετέρια. Ήταν τυχαίο; Ή μοιραίο να συμβεί;
Τι λεω; Γιατί να ήταν μοιραίο; Ούτε καν ξερω το όνομα του ή αν θα τον ξανα συναντήσω. Θελω πολυ υπάρχουν όμως λίγες πιθανότητες αυτο να συμβεί..