Πλευρά Spencer
Θα πάω στην καφετέρια! Αυτο θα κανω με την ελπίδα την πετύχω ξανα, να της ξανα μιλήσω, να δω αν είναι καλα!
Κούμπωσα ξανα το πουκάμισο μου, κοιτάχτηκα στο καθρέφτη και wow! ειμαι ένα μάτσο χαλια.
Έστρωσα όσο μπορουσα τα έξαλλα μαλλια μου, φόρεσα μια ζώνη για να μπορέσω να βάλω το πουκάμισο μεσα στο μαύρο τζιν μου και ήμουν έτοιμος να φυγω.
Έβαλα την καμπαρτινα μου, άρπαξα την τσάντα μου από το χολ που ήταν ακομα στο πάτωμα και βγηκα γρήγορα εξω κλείνοντας πισω την πορτα μόνο που είχα ξεχάσει πως έβρεχε.
-
Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου και πριν βγω προσπάθησα να διακρίνω μεσα στην καφετέρια την φιγούρα της Marinas και ήταν οντως εκει.
Είναι ιδεα μου, ή σερβίρει;
Βγηκα από το αυτοκίνητο και άνοιξε την πορτα και παλι αυτο το τρομερό άρωμα του καφε με υπνοτισε και τότε η γλυκιά φωνή της με ξύπνησε.
"Καλημερα Spencer" είπε με ένα πλατύ χαμόγελο, κρατούσε έναν άδειο δίσκο και φορούσε ποδιά.
Γύρισα και κοίταξα τον άντρα πισω από το μπαρ ο οποίος με χαιρέτησε και ετσι εκανα και γω.
Πλησίασα και έκατσα στον πάγκο που καθόμουν και χθες με την Marina.
Περίμενα να έρθει να μου πάρει παραγγελία αλλά αντί αυτού την είδα να έρχεται με τον καφε στο δίσκο της.
Θυμόταν από χθες τι καφε πίνω.
"Στην υγεία σου" μου είπε χαμογελώντας ξανα.
"Σ'ευχαριστω Marina." Ειπα και πλησίασα τον καφε στην μύτη μου, το άρωμα του μαγευτικό.
Δεν ήξερα ότι δουλεύει εδώ.
Πλευρά Marinas
"Αυτός δεν είναι ο άντρας που σε κέρασε χθες καφε;" μου είπε ψυθιριστα ο Tom καθώς εγώ στεκόμουν από την εξω πλευρά του μπαρ. Γύρισα και τον κοίταξα, κοιτούσε την βροχή εξω από το παράθυρο.
"Ναι, αυτός είναι.." ειπα χωρίς να παρω τα μάτια μου από πάνω του.
"Ε Αντε λοιπόν! Κάνε την καινούργια αρχή που έλεγες" μου είπε ενθουσιασμένος ο Tom δίνοντας μου οθηση να πάω προς το τραπέζι του Spencer.
"Γεια" ειπα αμήχανα ενώ στεκόμουν ακομα όρθια, γύρισε και με κοίταξε.
