KANATLAR

Onbirinci Bölüm: "...gerçekten seni sevdiğime bir kez olsun inanmadın mı?"

Multimedya: Ashlinn

Kalbim çıkacakmış gibi rahatsız bir şekilde çarpıyordu. Yana doğru dönüp yüzümü buruşturdum. Vücudum yıllardır kullanılmamış gibi kasılmıştı. Elimi yüzüme götürdüm ve rahatsız edici ışıktan kurtulmak için avuçlarımı gözlerime bastırdım.

Dün gece bir şey olmuştu. Bilinçaltım bana kesik görüntüler sunuyordu ancak parçaları birleştiremiyordum. Hatırlamaya çalışıtım fakat yapamadım.

Sessiz ve temkinli bir şekilde yatağımda doğruldum. Başım deli gibi ağrıyordu. Parçaları birleştirmek için son bir kez beynimi zorlasamda yapamadım. Bacaklarımı yataktan aşağı sarkıttım. Mümkün olduğu kadar yavaş hareket etmeye çalışıyordum. Ayağa kalktığım an beynimde bir ışık yandı.

Lux.

Onunla konuştuğumu hatırlıyorum. Bana El'i anlatmıştı. Nasıl şey olduğunu. Neyi? Nasıl ney olduğunu anlatmıştı? Hatırlayamamak canımı sıkıyordu. Konuştuktan sonra odama geldiğimi hatırlıyordum ancak ondan sonrası yoktu. Hatırlamaya çalıştıkça kafamın içindeki boşluk daha çok büyüyordu.

Başımı iki yana sallayarak düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım. Sanki düşünmeye devam edersem hatırladıklarımı da kaybedebilirdim.

Ah, Lux. Bana ne yapıyorsun böyle?

Banyodan çıktığımda, aşağıdan gelen gürültüleri duydum. Esme ve biri bağırıyordu. Esme'nin sesi yüksek olduğu için duyabilmiştim. Ancak diğer kişi daha kısık konuşuyordu. Kız olduğundan emindim. Konuşmalarda adımın geçtiğini duyunca hızla kapıyı açtım ve merdivenlere yöneldim.

Yaklaştıkça konuşmaları daha net duymaya başladım. İlk algıladığım ses, Esme'nin sesiydi. "Eğer giderse, ne olacağını biliyorsun. Onu bir daha göremeyeceğiz."

"Kalırsa daha kötü şeyler olacak Esme. Bunu sende biliyorsun." Ashlinn.

Durup bekledim. Ne hakkında konuştuklarını duymak istiyordum.

"Hayır Ash. Hepinizin iyiliği için bu."

"Neyin var senin? Yardım edeceğimize dair yemin ettik. Onun tarafına mı geçi-"

"Neria?"

Gözlerimi açmaya çalıştım, ancak bana ihanet ettiler. En son neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Esme ve Ashlinn'in konuşmalarını dinliyordum. Sonrası ise karanlıktı. Gözümü açamasam da bazı konuşmalar duyuyordum. Dikkat kesildim.

"Olan şeyi görüyor musun Esme. Bunlar hep onun suçu. Burada hiç kalmamalıydı."

"Hayır. Bu onun iyiliği için. Bu hepimizin iyiliği için Ashlinn. Kehanet gerçekleşmek zorunda."

"Esme. Kendine gel. Yeminimizi hatırla. Onu korumalıyız. Evine götürmek zorundayız."

"Hayır. Burada kalacak. Kehanet gerçekleş-"

Kalanını duymak istiyordum. Ne hakkında konuştuklarını bilmek istiyordum. Ancak beynim buna izin vermiyor gibiydi. Çok yorgun hissediyordum. Uykuya teslim olmamaya çalıştım. Ancak başaramadım.

Gözlerimi açmadan önce duydum. Bir yerden televizyon sesi geliyordu. Biri sesli bir şekilde bir şey içiyor, bir şey yiyordu. Kraker gibi sert bir şey olmalıydı. Ses olması gerekenden daha çok rahatsız edince gözlerimi açtım.