KANATLAR

Sekizinci Bölüm: "Avizenin fotoğrafını mı çekiyorsun sen?"

Multimedya: Vesta

Lux'un ağzından:

"Hiç bir iz yok. Bütün evi aradık, tüm sokak aralarına baktık neredeyse her meleğe sorduk ama yok. Sanki kanatlanıp uçmuş gibi."

Hışımla Vesta'ya döndüm. Annemin durumunu bildiği halde nasıl böyle bir cümle kullanabilirdi?

Kanadı kesilen her Melek, bizim için ucube sayılırdı. Annem de, tüm Melek ırkının gözünde bir ucubeydi. Lucifer'in karısı olması hiçbir şeyi değiştirmiyordu.

"Evet, kesin kanatlanıp uçmuştur."

Vesta, yaptığım vurguyu anlamış olmalıydı ki başını hafifçe eğdi. Annemi Vesta'da herkes gibi çok severdi. Ancak o günden beri hiçbir Melek onun yanına gidemedi. Babamın kesin emriydi. Ve Lucifer'in kurallarına uyulmazsa cezası belliydi. Şanslı olanlar için ölüm, şansız olanlar için ise kanadını kaybetmek. Annem gibi.

"İnsan kızları evde tek bırakmamız bir sorun teşkil eder mi?"

Annemin darmadağın evine son bir kez göz attım. Boğuşma izi gibi değildi. Sanki birileri görüntü olsun diye dağıtmıştı. Kuruyan dudaklarımı hızla ıslattım. Ve havalandım.

"Sanmıyorum. Bence konuşacak çok şeyleri vardır. Genelde insan kadınlar öyle yaparlar, değil mi?"

Vesta kahkaha atarak önüme geçti. Melankolik ve şüpheci ruh halinden uzaklaşmış gibi bana döndü ve ters bir şekilde uçmaya başladı. "Dostum, hayatında en fazla üç tane kadın gördüğün için bilmiyor olabilirsin ama bütün kadınlar öyledir. Konuşmadıklarını iddia ederler ama her fırsatta konuşurlar. Özellikle iki kadın baş başa kalırlarsa." Cümlesini bitirdikten sonra kaşlarını oynatmaya başladı. İfademi bozmadım, eğer gülersem daha çok saçmalayacağını biliyordum.

"Bence kadınlar naifler, düşünceliler. En kaba olanı bile bir kedi yavrusu görünce yumuşayabiliyor. Kadınlar, dünya üzerinde gördüğüm en-"

"Karmaşık varlıklar mı?"

"Hayır. En inanılmaz varlıklar."

Gözümün önüne Neria gelince titredim. Bana neler oluyordu böyle? Neria'nın gülümserken ki hali gözümün önünden gitmiyordu. Sonra, Neria'nın görüntüsünün yanında annem belirdi. Uzun kumral saçları, yemyeşil gözleriyle sıcacık gülümserken. Suçluluk duygusu içimi kemirmeye başladı.

"Hiç, bir insan kızla olmayı düşünür müydün?"

Vesta'nın aniden sorduğu soru yüzünden kanatlarım tekledi. Vesta'ya döndüğümde yüzü şokla çarpılmış gibiydi. Hayatımda ilk defa kanatlarım teklemişti. Boğazımı sertçe temizledim. Hiç, bir insan kızla olmayı düşünür müydün? Aklımda Neria'nın yüzü belirdi. Hiç tereddütsüz yanıtladım. "Hayır."

Bakışlarını kanatlarımdan uzaklaştırıp önüne döndü. Hafifçe iç çekti. "Ben şu sarışın olanla olmak isterdim." İki kolunu başının arkasında birleştirdi. "Eh, ilk başta ona karşı bir şeyler hissediyorsun sanmıştım. Ama sen olumsuz yanıt verdiğine göre-" Bana bakıp sırıttı. "Sanırım bir engel kalmadı."

Yüzündeki şeytani ifadeyle söyledikleri birleşip, içimdeki alevi körükledi. Eğer, şu an yanımda uçan kişi yıllarca omuz omuza savaştığım en yakın arkadaşım olmasaydı, hiç tereddütsüz ellerimle kanatlarını koparırdım.