Hogwarts Aşıkları (Dramione Ransy Hinny Nuna)

7.Bölüm-Amortentia-

''Hadi Parkinson.'' dediğimde tek seferde, ''Amortentia hakkında bir kitap.'' dedi. Şaşkınlıktan ağzım açılmıştı. ''Merakımı mazur gör ama neden o kitabı arıyorsun?'' dediğimde mümkünmüş gibi daha çok kızardı. ''Bugün iksir dersinde birinin kokusunu aldım ve büyünün yanılıp yanılmadığını merak ediyorum.'' ''Amortentia asla yanıltmaz. Her kimin kokusunu aldıysan ona aşıksın demektir.'' dediğimde çökmüş görünüyordu. Onu sandalyeye oturttum ve bende yanına geçtim. ''Aşık olduğun kişi kötü biri mi? Melez mi? Bulanık mı?'' dediğimde kafasını kaldırıp bana baktı. Burukça gülümseyip, ''Tahmin bile edemezsin.'' dediğinde şaşırmıştım. Ona bakıp sırıttım. ''Lezbiyen değilsin değil mi?'' dediğimde kahkaha attı. Onu ilk defa böyle görüyordum.

Diğer masalardaki öğrenciler bize sert bakışlar atmaya başladıklarında Pansy'i sarsıp ''Sessiz ol yoksa atılacağız.'' diye uyarmak zorunda kaldım. Kahkahalarını susturduğunda bana bakıp sırıtmaya başladı. ''Tahmin edemeyeceğini söylemiştim.'' dedi. Bu sefer bende sırıtıyordum. ''Seninle böyle oturup konuşacağımız aklımın ucunda geçmezdi Pansy.'' dediğimde beni başıyla onayladı. Ayağa kalktı ve ''Teşekkürler.'' deyip kütüphanenin kapısına ilerlemeye başladı. Arkasından ''İstediğin zaman konuşabiliriz.'' dediğimde tekrar başıyla onaylayıp kütüphaneyi terk etti. Pansy gittikten sonra eşyalarımı toparlayıp bende kütüphaneden çıktım. Koridorlarda hızlı adımlarla ilerleyip güney kanadına vardım. Şövalyeye ''Kahve.'' dedikten sonra içeriye geçtim. Malfoy ortalarda görünmüyordu. Saatime baktığımda devriye vaktinin geldiğini fark ettim. Onun odasın çıkan merdivenleri tırmandım ve kapısının önünde durdum.

Draco'nun Ağızından

Bal. Şu anda kazandan bunuma gelen koku bal kokusuydu. Çok güzel bir koku ama kime ait? Beni düşüncelerimden çıkaran profesörün ''Çıkabilirsiniz.'' diyen sesi oldu. Crabbe, Goyle, Nott ve Blaise ile sınıftan çıktığımızda Pansy'i göremedim. Yine nereye kayboldu acaba? Hala soruma cevap vermemişti. Bu konuyu onunla konuşmam lazım. ''Draco dikkat et!'' Nott'un bana seslendiğini anladığımda kafamı kaldırıp ona döndüm. ''Önüne baksana Draco. Sen hayalet değilsin, kapıdan geçemezsin.'' dedi ve dördü birden gülmeye başladı. Neyden bahsettiğini önüme dönünce anlamıştım. Büyük salonun kapısıyla bakışıyordum resmen. Ne ara buraya geldim ben? Onların büyük salona girdiğini görünce kapıyı izlemeyi bırakıp Slytherin masasına ilerledim.

Masaya oturup tabağımı doldurmaya başladığım sırada Pansy'nin yanıma oturduğunu fark ettim. Ona baktığımda çok dalgın görünüyordu. Aklıma konuşmamızın yarım kaldığı geldi ve sorumu tekrar sordum. ''Ondan hoşlanıyor musun?'' Tam cevap vereceği sırada salon kahkaha sesleri ile inledi. Pansy'e döndüğümde sırıtarak karşıya baktığını fark ettim. Bana döndüğünde yüzündeki sırıtma solmuştu. Ona kızacağımı düşünüyor olmalıydı. Boğazımı temizleyip tüm ciddiyetimle konuşmaya başladım. ''Sana kızacağımı düşünüyorsun değil mi? Sana kızmıyorum Pansy. Evet şaşırdım ama hayır sana kızmıyorum. Kimi seversen sev ben senin yanındayım.'' Kafasını kaldırdığında dolmuş yeşil gözlerle karşılaştım. ''Bu aralar çok sulu göz oldun.'' dediğimde ikimizde gülüyorduk. Ardından boynuma atladı. ''Teşekkürler Draco, her şey için.'' ''Borçlarımı ödüyorum.'' benden uzaklaşıp omuzuma hafiften yumruk attı. ''Bir Malfoy'a vurdun, bunun bedelini ödeyeceksin.'' dediğimde ''Sen Malfoy'san bende Parkinson'um. Kimse bana bedel ödetemez.'' diye karşılık verdi.

Sonunda didişmeyi kesip tabaklarımıza geri döndük. Yemeğini bitirdiğinde ayaklanıp '' Ben kütüphaneye gidiyorum.'' dedi ve el sallayıp büyük salonu ter etti. Bende tabağımdaki son lokmayı ağzıma atıp balkabağı suyumu kafama diktim güney kanadına gitmek için salondan çıktım. Şövalyeye ''Kahve.'' dedim ve içeriye geçip odama çıkan merdivenleri tırmanmaya başladım. Odama girer girmez kendimi yatağa attım. Çok hareketli bir gündü. Yatakta boş boş yatmak canımı sıkmaya başladığı için komodinin üzerindeki Çağlar Boyu Quidditch kitabımı alıp okumaya başladım. İlkten quidditchi hiç sevmiyordum. Sadece babamın gözüne girip onu gururlandırmak için ilgileniyordum. Daha sonra ilgimi çekmeye başladı. Süpürgenin üzerinde olmak ve yüzüne doğru esen rüzgarı hissetmek çok güzel bir duygu. Uçarken kendimi ilk defa huzurlu hissediyordum. Kapımın tıklatılmasıyla düşüncelerim son buldu. ''Devriye vakti Malfoy. Aşağıda bekliyorum.''

Yataktan kalkıp üstümü düzelttim ve kapıyı açıp merdivenlerden inmeye başladım. Granger kırmızı koltukta oturmuş ve bacak bacak üstüne atmış beni izliyordu. ''Hadi.'' dedim ve onu beklemeden tablodan çıktım. Arkamdan söylenerek geldiğini duyabiliyordum. Adımlarımı hızlandırıp onu arkada bıraktığımda koşarak önüme geçip durmamı sağladı. ''İstesen de istemesen de birlikte ilerlemek orundayız. Ayrılırsak başımıza bir şey gelebilir.'' ''Gryffindor cesaretine ne oldu Granger?'' diye sorup sırıttığımda kaşlarını çatmış, çikolata gözlerini gözlerime kenetlemişti. Arkamızdan gelen sesle yerinden sıçradı ve bir anda koluma yapıştı. O ürkmüş ben şaşkın gözlerle birbirimize bakıyorduk. Hem onun koluma yapışmasına hem de benim ona ne zaman olduğunu bilmediğim bir şekilde sarılmama şaşırmıştım. İkimizde aynı anda birbirimizden uzaklaştık. ''Özür dilerim Malfoy.'' dedi ve yere bakmaya başladı. ''Sesi kontrol etmeliyiz.'' dediğinde başımla onayladım ve sesin geldiği yöne ilerledik. Tek bulduğumuz şey boş sınıftaki sandalyeyi deviren Bayan Noris'di. Devriyeyi hiç konuşmadan tamamlayıp başkanlar odasına girdik. Merdivenleri çıkarken Granger'ın ''İyi geceler Draco.'' dediğini duymuştum.

*Hepinize Merhaba.

Bugün canım sıkıldı ve bir bölüm atıyım dedim. Umarım beğenirsiniz.

Bu arada Hermione ve Pansy'nin konuşmasında geçen 'lezbiyen' kelimesini şaka amaçlı kullandım. Kimse alınmasın. Kimsenin tercihini yargılamıyorum. 

Neyse,herkese keyifli okumalar. Gelecek bölümlerde görüşürüz.

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum.*