My Korean Boy ❤️ (SHORT STORY) [COMPLETED]

Yes! 🖤

"This is it!" Bulong ko sa sarili ko while waiting Sungjae.

I texted him na magkita kami sa intramuros, which is tapat lang naman ng school namin. We have same schedule today kaya nagtataka ako bakit wala pa din si Sungjae.

I was actually waiting here for almost 20mins na. Tapos na klase namin kanina pa and I've decided na ngayon ko na siya sagutin.

"Kiara." Napalingon ako sa right side ko and nakita ko si Sungjae and he's smiling.

"Kiara I'm sorry if I'm late. May ginawa lang akong importante sa room." Sabi niya sabay kamot sa likod ng ulo niya.

Tumayo ako ng maayos at humarap sakanya.

"No it's fine Sungjae, I understand naman." Nakangiti kong sabi.

"Thank you Kiara." Nakangiti niyang sabi.

"Uhm Sungjae."

"Yes Kiara?"

"I wanna tell you something." Kinakabahan ako to be honest.

"What is it?" He's still smiling.

"M-mahal na din kita."

Sungjae's P.O.V.

"M-mahal na din kita."

"Mworago?" Sa sobrang gulat ko diko na alam sasabihin ko sakanya. Narinig ko sinabi niya pero gusto ko ulit marinig yun galing sa bibig niya.

"I-I mean anong sabi mo?" Mautal utal kong sabi dahil korean ang una kong nasabi at alam kong di niya yun maiintindihan.

"Sabi ko mahal na din kita Sungjae. At oo pumapayag na ako na maging tayo. Sinasagot na kita." Dirediretso niyang sabi sakin.

Kaya naman napatalon ako at napasigaw sa sobrang tuwa!

"Yeeeees!!!" Sigaw ko at pinigilan ako ni Kiara. Siguro nakaramdam siya ng hiya dahil sa pagsigaw ko ng malakas.

"Ano ka ba, wag kang sumigaw dito. Ang daming nakatingin satin." Pabulong niyang sabi.

"I'm really sorry Kiara. I just can't stop my feelings right now. Sobrang saya ko. Waaaah daebak." Nakangiti kong sabi.

"Halata nga Sungjae." Natatawa niyang sabi.

"I love you soooo much Kiara."

"I love you too Sungjae." Hahalikan ko na sana si Kiara ng biglang nagring phone ko.

"Hold on, my dad is calling."

"Okay answer it." Nakangiti niyang sabi.

"Ne appa?"

"Mworago? E-e-eodiyeyo appa?"

"Eommaga kwaenchanayo?"

"A-arasso. Nan kanda."

"Kiara I'm sorry but I really have to go." Pagpapaalam ko sakanya.

"Why? May nangyari ba? I'm sorry wala kasi akong naintindihan sa usapan niyo ng dad niyo kanina." Pagtataka niya.

"My mom, sinugod daw siya sa hospital. Inatake kasi ng sakit niya. I need to go."

"Omg! Sasamahan na kita." Alam kong nag aalala siya sa magulang ko pero hindi pwede ngayon. Hindi niya pwedeng makita sila mom and dad. Masyado pang maaga para malaman niya ang totoo.

"No it's fine Kiara. Thank you but I can handle this. Okay? I really have to go. Mag iingat ka sa pagmamaneho mo."

Kiara's P.O.V.

Sungjae kissed me on my cheeks and ran after. Nag aalala ako sakanya, gusto ko sana siyang samahan pero ayaw niya naman.

"I hope okay lang yung mom niya." I whispered.