My Korean Boy ❤️ (SHORT STORY) [COMPLETED]

Enrollment 🏢

I woke up early today because it's enrollment day. I know madaming tao ngayon sa LPU Manila dahil isa yun sa mga sikat na school.

Agad agad nakong naligo para pagkain ko nalang mamaya. I just remembered na masama pala sa kalusugan ang maligo pagtapos kumain. Well, nabasa ko lang yun sa google na pagtapos kumain, magpahinga muna ng 30 minutes bago maligo.

May natutunan na naman kayo sakin noh? HIHI 😁

So it took me 15 minutes maligo. Agad agad na din akong nagbihis at binlower ang buhok para ipitin to. Here's the photo of my outfit:

It may look like a thick sweatshirt, but believe me it's not.

I went down and kumain na din ng breakfast para di ako gutomin dun dahil for sure, mahaba haba ang pila dun.

"Mag iingat ka sa pagmamaneho ha?" Mom said.

"Oo naman mom, lagi naman po akong maingat sa pagmamaneho eh. *smiles*" I replied.

"Osige na para dika maabutan ng mahabang pila dun. 6:45 am na."

"Okay mom, see you later. *kisses her cheeks*"

"Okay honey."

♥♥♥♥♥

I parked my car, I don't know pero paglabas na paglabas ko ng kotse, all eyes are on me na. Napaisip nalang ako dahil siguro bago ako sa paningin nila  since this is my first time coming into this school.

Pero hindi din mawala sa isip ko na kung may dumi ba ako sa mukha dahil halos lahat ng nakakasalubong ko ay napapatingin sa mukha ko.

"Hi." Nagulat ako nung may sumalubong sakin na hindi familiar ang mukha.

"Can I have your number?" Sabay kuha ng phone niya sa bulsa.

"Sorry, but I don't talk to strangers po." Saka siya nilagpasan.

Nagmadali na kong pumunta sa main entrance ng LPU dahil baka kung sinong lalaki na naman ang lumapit sakin.

"Ma'am ID po?" Pagtatanong ng guard sakin.

"Ay sir, I'm not yet a student here pa po. Mag eenroll palang po ako dito." Nakangiti kong sabi.

"Ay ganun po ba? Sige po pumasok na po kayo."

"Thank you po." Ngiti ko pa at dumiretso na sa lobby. Makikita mo talagang napakadami ng mag eenroll dahil halos mahaba haba na din ang pila.

As usual, all eyes are on me na naman. Medyo nakakaramdam na ako ng hiya dahil hindi ako sanay na pinagtitinginan. Minsan yung iba nahuhuli ko pang nagbubulongan habang nakatingin sakin.

Pasimple kong kinuha phone ko at tiningnan sarili ko dahil dina ko mapakali sa kakatingin nila. Pero wala naman akong nakitang dumi.

Ang weird naman sa feeling. Sabi ko sa isip ko.