THE GUITAR PLAYER

31) what is right and what is wrong

    "ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΕΝΙΩΘΑ! ΟΤΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΣΩΣΤΟ!" φώναξα αγανακτησμένη.

   "Ψυχή μου δεν έκανες έγκλημα. Απλά στιγματήστηκες από κάποιον που σε προβληματίζει. Μόνο μαζί του μπορείς να το λύσεις. Είτε θα τον μισήσεις είτε θα τον αγαπήσεις πιο πολύ. Αλλά εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω έτσι όπως τα έκανες. Τώρα έχω διάβασμα. Εσύ πήγαινε να τον πάρεις τηλέφωνο. " ξεστόμισε απλά και μου ένεψε να φύγω.

 
   "Δεν είσαι δίκαια... Εγώ δεν θα μάθω για τα ερωτικά σου;"

Σκούπισα τα υγρά μου μάτια. Δεν μου απάντησε. Δεν θα ξαναμιλήσω σε άνθρωπο ποτέ για τα προσωπικά μου .

    Αποφάσισα όμως να την ακούσω. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω μαζί του ότι αυτό που έγινε ήταν ένα λάθος και δεν πρόκειται να του επιτρέψω να με ξαναοδηγήσει εκεί.

    Δεν άργησε να το σηκώσει.

"Σε σκεφτόμουν."

"Ο κόσμος λέει καλημέρα. Συγγνώμη που πήρα αυτήν την ώρα. Θα είσαι στο σχολείο."

"Για καλή σου τύχη δεν πήγα σήμερα."

"Ποτέ δεν πατάς εκεί. Δεν μου κάνει εντύπωση."

"Γεωργία πες μου τι θες."

"Εσένα..."

Οι λέξεις ξέφυγαν δίχως τον παραμικρό δισταγμό.

"Όμως εσύ προτίμησες να φύγω. " πρόσθεσα.

  Μπορούσα να υποθέσω πως στεκόταν. Θα  περνά την γλώσσα του στο ούλο του , ένα μικρό λακάκι να εμφανίζεται στο μάγουλο του. Σαν να καθαρίζει το στόμα του για να βρει την κατάλληλη λέξη.

    Δεν έδωσα ποτέ σημασία σε αυτή του την κίνηση μα τώρα είναι σαν να τον έβλεπα μπροστά μου.

   Στάνταρ τώρα θα με αφοπλίσει και θα με κάνει να αισθάνομαι τύψεις , παρόλο που δεν είμαι εγώ αυτή που φταίει.

  "Μετάνιωσα. Συγγνώμη..."

  Άκουσα την ψύχραιμη φωνή του από το ακουστικό και έμεινα άναυδη. Τον αγαπάω πολύ... Και όταν μου τα κάνει αυτά δεν μπορώ να τον ξεχάσω.

   Του το έκλεισα γιατί αυτό θεώρησα πως έπρεπε να κάνω.

   Το στομάχι μου διαμαρτυρόταν να το βοηθήσω να λυθεί από τον κόμπο , που του είχα δέσει σφιχτά.

    Οι φλέβες των χεριών μου τσιτώθηκαν και ένιωσα πως τον ήθελα πάλι.

    Σφίχτηκα κάτω χαμηλά και συνειδητοποίησα την επιρροή , που ασκεί πάνω μου.