Karanlıktan Kurtulmak

2. Bölüm: Gözyaşları

"İşte odanız. Zaten tüm eşyalarınız yerleşmiş durumda." tuhaf bir sessizlik olunca ekleme ihtiyacı hissettim. "Yalnız bırakmamı ister misiniz?" Hiçbir şey söylemedi. Ben de ona aptal aptal bakmak zorunda kaldım.

Sonunda sessizlik tuhaf bir hal alınca işimi yapmaya, odasını toplamaya karar verdim. Buna da yatağını düzeltmekle başlamalıydım. Ama eğilirken bir problemim olduğunu farkettim. Eteğim çoook kısaydı.

Dehşetle dimdik durmaya çalışırken onun geldiğini fark etmemiştim. "Ne yapıyorsun?" korkuyla zıpladım ve hemen yanımdaki yatağın üstüne düştüm.

Harika, etek. Sen de beni böyle bırak git. Gözlerinin nereye kaydığını görünce ona bir tekme savurdum "SENİ SAPIK!!"

Gülümsedi. Kolaylıkla tekmemi savuşturmuştu. "Seni hatırlıyorum. Sen şu Peri Kızsın." Ne? Hatırlıyor muydu? O kadar silik bir tip olmama rağmen hem de?

"Galiba oyum." dedim çekinerek. Ama hatırlaması daha da kötüydü. Bu demek oluyordu ki, şeyi de hatırlıyordu-

"Bana itiraf etmiştin." Hayırr! Lanet! Neden hafızası böyle iyi olmak zorundaydı?!

"Hayır, hayır! Kesinlikle yanlış hatırlıyorsunuz, Tetsu-sa--"

"Neyse ne. Kızarmanı gerektirecek bir şey yok." üstüme eğildi. Şu anda gece mavisi gözleri dışında hiçbir şeyi görmüyordum. "--sene"

"Hı?" O.O

"Dalıp gitmesene!" kalktı ve bordo, deri koltuğa oturdu. Dairesi çok güzeldi. Harika bir manzarası vardı. Eğer ondan gözlerimi ayırabilseydim, belki biraz manzaraya bakabilirdim. "Her neyse. İşin bittiyse çıkabilirsin."

"Ta-tamam." kekeledim ve kapıya yöneldim.

"Dur." durdum. Resmen köpeği olmuştum. Bir dakika, az önce bana ne yapacaktı o? Eğer kafasını dağıtmasaydım belki de... "Bana Tetsu-sama deme. Kulağa çok mesafeli geliyor."

Artık kendimi bu sapığın yanında tutamazdım. "Nasıl isterseniz, Deli Sapık." kapıdan çıkarken yüzünde alaycı bir gülümseme belirdi.

Kapıyı hızla çarptım ve yaslandım. Sonra da yavaşça aşağıya doğru eğildim. Şu anda kapısının önünde oturuyordum. Tıpkı bir köpek gibi. Bana tekrar layığımı buldurtmuştu.

~~~ 3 Yıl Önce

"Biliyor musun, Irinami-san Yogami-san'a teklif edecekmiş."

"Ciddi misin? Ne yazık ki yakışıyorlar. Yogami-san kesin evet der. Şansımızı kaybettik!"

Herkesin bana güveni tam gibiydi. Ortaokuldaki son yılımızdı bu, artık içime döktüğüm duyguları açıklığa kavuşturmam için son şans. Tetsu-san'a onu gördüğüm andan beri aşığım. Bu belki de bir lanetti, teneffüslerde onun sınıfına gidiyordum, bu yüzden teneffüslerimi yaşıyamıyordum. Ama mutluydum. Onu görebildiğim her saniye benim için ayrı bir mutluluk. Onun olduğu her saniye ayrı bir aşk dolu dakikaya yol açıyor.

Oradaydı işte. Artık sınırlarımı zorlamalı, ona sormalıydım. Ne diyecektim? "Tetsu-san, benimle çıkar mısın?" ? Evet galiba en iyi kelimeler bunlardı.

Onun da içinde bulunduğu erkek grubuna doğru yürüdüm. Diğer erkekler, ben gelince yavaş yavaş toz oldular. Artık sadece ben ve o vardı. Tabi bir de gizlice bizi izleyen tüm okul.

Yanına daha da yaklaştım. "Şey, Tetsu-san?" Sakin bir yüzle bana döndü ama cevap vermedi. Ben de devam ettim "Acaba sen--?"

"Üzgünüm, ben çıkmam." Ne? Hayır mı? Ama evet demesi kesin değil miydi? Yani hiçbir erkek eğer ben sorarsam beni reddedemez.

"Ama ben--"

"Karşına daha bir sürü insan çıkacaktır. Ben doğru olan değilim, inan bana. Özür dilerim." Şaşkın gözlerle onu izledim. Üzülmem gerekmez miydi? Az önce reddedilmiştim. Ama üzülmüyordum. Aksine, mutluydum. Beni kendinden uzaklaştırması gerekirken beni kendine çekiyordu. Ama neden? Neden hala onu ölesiye seviyordum?

Gülmeye başladım. Dışarıdan psikopat gibi göründüğüme emindim. Sadece deli gibi gülüyordum. "Komik olan şu:" diye bağırdım "Seni ilk tanıştığımız günden beri seviyorum ve hep seveceğim! Eğer bir gün vazgeçersem anla ki ölmüş olurum!" Sonra da arkamı döndüm ve daha ders bitmeden, tüm okulun şaşkın bakışları altında eve döndüm.

~~~

Selam, dedim yavaşça. Uzun süredir görüşmüyorduk, gözyaşı.

Beni ağlatabilen tek insan, yine ağlatmıştı.

Selam yine ben :) Sevgili yazarınız. (Çok coolum asdasd)

Hala okur yok karanlık aura yaymaya başlıyorum. Ama bu hikayeye aşık oldum resmen. Belli de ilk rpmantik hikayem olduğu içindir :D Romantik hastasıyım da hkkg

Bu bölüm de tüm kankilerime gelsin.

Hepinizi seviyorum :*