Lovegame

Chappie 5

"Meen je dat nu?!" Riep ik luid en geirriteerd uit, kijkend op mijn horloge. Ik stond te wachten op Seth, die al een kwartier te laat was, school ging over zo'n 5 minuten beginnen! Ik besloot om dan maar al te voet te gaan, hij zal me wel tegen komen.

Het was zonnig weer en ik had een zomers jurkje aan dus ik had er niet zo'n groot probleem mee, ik zei gedag tegen mijn moeder, stak mijn oortjes in mijn oren en speelde muziek af van mijn gsm.

'Cassie 'O - George Ezra'

Ik stap automatisch op de beat van het liedje zoals ik altijd doe, zo gaat het stappen snel vooruit. Anderhalf liedje later hoor ik een auto toeteren en ik kijk om. Seth. Ik haal één oortje uit mijn oren en kijk hem aan.

"Stap in!" zegt hij, wat ik ook doe.

"Waar bleef je?" Vroeg in terug geirriteerd en sloeg heel hard de deur toe.

"Rustig!" Zei hij "En, ik was niet te laat, jij was gewoon te vroeg." Zegt hij met een arrogante knipoog, ik rol met mijn ogen en doe mijn gordel vast.

We reden in stilte verder en juist wanneer hij de afslag moest nemen, reed hij rechtdoor. "Umh, Seth. School is die kant uit." Zeg ik, wijzend naar waar hij had moetten afslagen.

"Oh ja, we gaan niet naar school vandaag." Zegt hij, doodleuk.

Mijn mond valt open "Waaaaat?" Zeg ik geschokt. "Seth." Zeg ik serieus "Draai nu deze auto om en rijd naar school!" Roep ik uit.

"Rustig." Zeg hij kalm en hij legt zij hand op mijn dij om mij te kalmeren, net zoals ik bij hem gisteren deed. Maar ik duw zijn hand weg.

"Seth, ik ben serieus, draai nu om." Zeg ik.

"Sinds wanneer ben jij zo'n schoolliefhebber?" zegt hij lachend.

"Sinds ik liever op school zit dan een auto met jouw te delen!" Zeg ik boos. Hij lacht. Ugh, hij is toch zo arrogant!

"Zo gedraagt een koppel zich niet." Zegt hij met een knipoog.

Ik draai mijn ogen "Eén." Zeg ik met mijn wijsvinger in de lucht "koppels maken ruzie, plus ze ontvoeren elkaar niet, en twee" ik steek mijn middelvinger op zodat mijn vingers 'twee' betekenen "wij zijn geen koppel." Zeg ik kortaf en ik laat mijn arm zakken.

Hij lacht en schudt zijn hoofd "Één." zegt hij, mij-immiterend met zijn wijsvinger in de lucht "Dat waren drie puntjes. En twee." zegt hij als hij zijn tweede vinger opsteekt "Ik denk dat we een winnaar hebben." Zegt hij lachend. "Ik denk niet dat iemand graag hoort wat je net hebt gezed." Gaat hij lachend verder.

Ik kijk rond ons en kijk hem dan aan "Oh, sorry. Ik had al die mensen rond ons niet gezien." Zeg ik sarcastisch, want hier was echt geen kat te bespeuren.

We rijden zwijgen dverder tot ik begin te zagen. "Wanneer zijn we er?" "Zijn we er bijna?" "Hoelang nog?" "Ik had beter niet meegereden" zijn zo van die zaag-zinnetjes. Dan uiteindelijk kwam "Ik moet plassen." Eruit, en deze meende ik.

Hij lacht "Zal wel, eens dat we uitstappen loop je weg." Zegt hij.

"Dus je geeft toe dat je me onvoerd hebt?" Zeg ik hij schudt zijn hoofd en grijnst.

"Maar nee, ik moet écht dringend plassen! Plus, ik zou echt een koe moeten zijn als ik hier zou weglopen, sinds ik de weg niet ken." Zeg ik.

Maar dan komt het. Het ding dat bewijst dat ik écht een domme koe ben. Een bericht.

Lauren;

'Waar ben je?? We maken ons ongerust!

Ik slaag mezelf mentaal, en echt! Wel, gewoon een bons tegen mijn voorhoofd, dat was het. Hoe kan ik daar nu niet aan denken?! Ik had Lauren kunnen smsen! Ik ben echt een gans! Of koe, maakt niet uit, iets doms!