Chapter 9

31 1 1
                                    

Chapter 9

Winter breeze are finally taking over the atmosphere. It's getting cold and cold.

Today is holiday so I'm just in my apartment doing nothing at all. The weather is not good to go out so I'm staying.

blake.948 posted a photo

I tapped the notification on my phone and lead me to instagram. Blake posted a photo. He only post photos occasionally.

Dry your tears when it's over. You deserve to be happy.

The caption said. The photo he posted was a glass window that has raindrops on it, a reflection of him is visible. He's wearing black hoodie and a black cap.

Marami kaagad ang nag-comment sa post niya. Iyong iba ay nagpapa-pansin lang. Magco-comment sana ako pero nag-bago rin ang isip ko. Natapos na iyong first stage ko sa limelight and I'm already recovering. Bumabalik na ulit iyong dati kong buhay na tahimik pero may pagkakataon na napapansin pa rin ako ng mga tao.

Nanonood lang ako ng TV ng biglang naisipan kong puntahan si Blake.

Nasa bahay niya lang siya ngayon. Baka mag-isa lang din yun. Kaya pumunta na ako ng closet at kumuha ng hoodie. Naka-trainer shoes lang ako. Titiisin ko nalang mag-commute ng basa ang daan mapuntahan lang iyong isang yun.

I press his doorbell and I heard a sound from his intercom so I waved at it. I know he's checking if who's paying a visit. He can see me. Not too long, he opened the gate by just clicking something on his intercom.

"A sudden visit," he blurted when he see me opening his door.

"I feel lonely in my apartment and I saw your IG post. Nandito ka lang naman kaya pumunta na ako."

His face said, "ganon ba?" and walked going to his living room.

"Ano yang dala mo?" He asked. Finally noticing the plastic bag I'm holding.

"I bought some ramen on my way here. It's cold so we need hot soup," sagot ko at dumiretso na ng kusina para mag-luto.

"Maglu-luto ka?"

"Di ba obvious?" I brusquely retorted.

Sinundan pala ako. Akala ko ni-on niya iyong TV niya.

"Tada!~" I blurted in glee after finishing the ramen and laid it in front of him. He's only sitting on the island counter. "Let's eat na," saad ko at binigyan siya ng chopsticks.

Tinitigan niya lang iyong ramen at di ginagalaw iyong kanya. Tinignan ko siya at minata na kainin na niya ang ramen.

"Eat it now before it gets cold and soggy," I said while slurping the noodles.

"You call this dinner?" Maarte niyang tanong.

"Bakit? Ayaw mo ba? Akin nalang.."

Kaagad niyang pinalo ang kamay ko na kinukuha na iyong ramen niya.

"Hindi ko pa nga natitikman, e."

"Edi kainin mo na."

Ilang beses lang siyang sumubo at kumuha na kaagad ng tubig.

"I'll make a proper dinner," aniya matapos uminom ng tubig.

"Huh? Ayaw mo ba ng niluto ko?"

"You must have forgotten that I don't eat noodles."

E bakit pa rin siya kumain kahit ilang subo lang?

"Arte nito. E 'yan lang naman iyong madali lang lutuin tsaka masarap naman," bulalas ko.

Lonely (COMPLETED)Where stories live. Discover now