Losing You | JJK ✓

Chapter 18 - Reliving Memories

전정국
JEON JUNGKOOK

"We zijn er!" Met grote ogen zet ik de motor van de auto uit en kijk ik naar Hyera. Stilletjes kijkt ze uit het raam, niet door dat we stil staan.

Ze is in haar eigen wereldje. En ik kan niet helpen om te glimlachen van het uitzicht. De maan schijnt op haar bleke gezicht en haar haren glanzen meer. Ze zit heel simpel, met hand de kin ondersteunend te kijken maar het ziet er zo beeldschoon uit.

Ik heb echt spijt.

Ik glimlach somber. Als ik gewoon mee was gegaan met haar die avond in plaats van zo bot doen, zou dit nooit gebeurd zijn. En Sana heeft het natuurlijk allemaal geruïneerd.

Ik reik met mijn hand naar haar schouder. Zachtjes schud ik het, wat haar wakker naar realiteit brengt.

"We zijn er, jagi."

Ze playbackt stilletjes een 'oh' en doet haar gordel los. Ik kijk stilletjes naar haar bewegingen.

Na de auto afgesloten te hebben, beginnen we te lopen. Steeds dichter naar onze plek toe.

Ik zie mensen langskomen. Zoals gepland.

Ik wil vragen voor haar hand maar ze is me voor, "Wil je je omkleden?" Ze wijst naar één van de mannenkleedhokjes.

Ik schud mijn hoofd glimlachend. "Straks, we moeten iets doen."

Ze knikt. Ze weet wat we gaan doen.

Langzaam veranderd de harde grond naar geelbruine zand. Het koude zand maakt contact met onze blote voeten wat fijn aanvoelt.

Het is al bijna half elf en er zijn weinig mensen. Er zijn natuurlijk wel cameramensen die ons gevolgd hebben... Maar Hyera weet daar niks van.

"Glimlachen, jagi." Fluister ik glimlachend in haar oor.

"Hmm," neuriet ze zachtjes. Een kleine, geforceerde glimlach siert haar roze lippen. Ze ziet er zo mooi uit, maar weten dat alles nep is doet pijn.

Ze kijkt rond, naar de zee die stilletjes geluid suist. De zee spartelt tegen bekende rotsen aan wat Hyera een hand naar haar lippen doet brengen.

Yep, op het moment zijn we op het strand. En die rotsen symboliseren de start in onze relatie en... Aangezien onze liefde weer opnieuw begint, dacht ik dat dit een goeie plek zal zijn om te bezoeken.

Maar ik was niet op dit idee gekomen. Het was Moon.

Maar dat hoeft ze niet te weten.

"De rotsen!" Ze wijst enthousiast naar de natte stenen die naast elkaar geplaatst zijn. Ik glimlach.

Deze rotsen zijn voor ons beide belangrijk. Het was waar we gezoend hadden, waar mijn gevoelens voor haar echt werden en waar alles echt begon te worden. Waar alles uit begon te maken.

"Kom." Mijn hand gaat langzaam naar de hare toe en houdt het vast. Voor deze keer, negeert ze mijn acties en houdt ze mijn hand stevig vast.

Ik grijns terwijl we langzaam naar de rotsen toelopen. Moet natuurlijk wel een masker ophebben wanneer er cameramensen zijn.

Hyera neemt plaats op haar eigen rots, die voor een deel tegen de zee aankomt. Ik zit achter haar, waar ik jaren geleden ook zat.

Het is mooi om herinneringen te herleven.

"We moeten al deze herinneringen van deze plek even verwerken." Zegt ze zachtjes. Ik knik stilletjes en ga met mijn vingers langs haar donkere lokken.

"Je hebt gelijk."

Voor de komende tien minuten zitten we in stilte. Alleen het spartelende water verbreekt af en toe de vredige atmosfeer tussen ons. Ik vlecht haar haren op een vreemde manier terwijl zij alleen naar de golven zit te staren.

Het voelt fijn en rustgevend. Het voelt weer als eerst.

Maar dat zal niet zo blijven.

•••

A/N: Kook metre?

Question of the chapter: Ooit naar Bollywood geluisterd? (Indiaas muziek). En zo ja, wat is je lievelings nummer?

Shook's answer: De mijne is Swag Se Swagat atm al is het cringy dat ze swag gebruiken maar okay.

Byee Shookers ♡