Losing You | JJK ✓

Chapter 17 - Fierce

전정국
JEON JUNGKOOK

De voordeur die hard dichtgesmeten wordt, laat mijn hoofd ernaartoe draaien. Een snellopende Hyera komt binnen die haar schoenen uit kickt.

Ik werp een blik toe naar mijn horloge.

Het is al bijna tijd, van waar komt zij vandaan?

Ik sta op en loop met grote passen naar haar toe terwijl ze niks doorheeft. Haar oortjes zitten diep in haar oren gepropt terwijl haar lippen mee playbacken.

Ergens binnenin me vormt er een warm gevoel. Ik begin automatisch te glimlachen terwijl haar roze lippen de tekst stilletjes zingen.

Ze trekt zuchtend haar oortjes uit en kijkt me verbaasd aan wanneer ze me ziet.

Snel verdwijnt mijn glimlach en verschijnt er een frons tussen mijn wenkbrauwen.

Dan komt die vraag weer binnen in me.

"Waar was je?"

Ik zie langzaam het gezicht van Hyera wit kleuren. Ergens heb ik het gevoel dat ik het antwoord niet wil weten, maar ik doe er niks aan.

"Buiten aan het lopen," antwoordt ze simpelweg. De kleur keert langzaam in haar terug.

Ik sla mijn armen om elkaar heen. "Zo laat. Wanneer we nog een date hebben?"

Hyera haalt zwijgend haar schouders op. Ik zucht.

"Wat verberg je voor me?"

"Niks wat van jouw belang is."

Ik klak mijn tong. Ze heeft pit in haar.

Opeens vormt er een vermoede in me. Ze doet zo geheimzinnig hierover, het moet wel iets te maken hebben met iemand toch?

Maar wie dan?

"Kan ik erdoor?" Hyera kijkt me met verveelde ogen aan. Normaal zou ik iets doen om dit gedrag van haar te laten stoppen, maar ik blijf geamuseerd kijken naar haar.

"Over een kwartier ben je beneden, oké?" Spreek ik af.

"Waar gaan we naartoe?"

Ik grijns, "Onze plek."

Hyera zwijgt. Ze knikt zachtjes als antwoord en loopt vervolgens naar de trap toe, wat mij alleen laat.

Langzaam loop ik terug naar de bank, waar ik hiervoor zat. Ik sluit mijn ogen in genot terwijl mijn gedachtes naar haar dwalen.

En zoals altijd, is die glimlach er.

~♡~

전혜라
JEON HYERA

Zwijgend zit ik in de auto. Ik friemel lichtjes aan de hem van mijn trui terwijl ik lichtjes pruil.

(A/N: Het is iets wat ik doe als ik aan iets zit te friemelen of aan iets sleutel. Don't say it's weird.)

"Heb je het niet warm?" Jungkook kijkt me aan terwijl hij aan de stof van mijn trui zit.

Raak me niet aan, you ass.

Ik schuifel ongemakkelijk weg van hem. "Ogen op de weg, Kook."

Jungkook glimlacht liefjes, met zijn ogen richtend op de weg voor hem. Het is warm hier, maar dat ga ik natuurlijk niet toegeven.

Voor de rest blijft het stil. Het stille gezoem van de motor is het enige wat de lucht vult met geluid.

Langzaam voel ik mijn gedachten naar een draaikolk dwalen. Letterlijk alles zit door elkaar en ik heb dit allemaal niet eens goed kunnen verwerken. Opeens was ie weg en opeens ie terug.

"Je bent stil."

M'n gedachtes remmen zich af als hij de stilte verbreekt.

Ik haal m'n schouders op als reactie.

"Je was zo fierce zojuist," Jungkook schudt z'n hoofd. "Je hebt gekke mood-swings."

Ik rol m'n ogen. Een moment geleden was hij lief, nu is ie weer de normale, "Kan je beter tegen jezelf zeggen," mompel ik.

"Pardon?"

"Je hoorde me. Zeg nu niks, en rond deze date af."

Misschien was dat sudden-confidence dat uit me barstte, maar je kon duidelijk horen dat ik geïrriteerd was door hem. Ik begon last van m'n buik te krijgen wat mijn humeur al helemaal niet hielp.

Verrassend genoeg, luistert Jungkook naar me en rijdt hij zwijgend door. Ik zucht en plaats een hand voor m'n hoofd.

Laten we hopen dat dit allemaal snel veranderd.

•••

A/N: Jeon Jungkook meter?

Question of the chapter: Zal ik Sana's moord thingy pas op het einde doen van het verhaal? want dan kan ze echt vermoord worden en komt ze NOOIT meer terug.

Laat feedback achter wat je van deze chapter vond! Annyeong Shookers ♡