Freakish- Shawn Mendes (voltooid)

24

Ik ren naar beneden. Ik moet hem nu zien. Ik verschillende lichamen liggen. Daarvan herken ik Emiel, zijn ademhaling is zwaar. Ik ga huilend bij hem zitten. Waarom hij? Kan ik alleen maar denken.

'Kira?' Vraagt hij zacht. Hij wil rechtop gaan zitten, maar ik houd hem tegen. 'Blijf maar lekker liggen.' Zeg ik tegen hem. Een traan stroomt langs mijn wang. 'Ik ga het niet redden, Kira. Het spijt me zo.' Hij begint te huilen. Zijn ademhaling is schokkerig. Ik sus hem toe. 'Ga maar slapen, Emiel. Doe je ogen maar dicht. Papa, mama en Aaron zullen aan de andere kant staan.' Ik wrijf een beetje door zijn haren heen.

'Wil je een liedje voor me zingen?' Vraagt hij. Ik knik, ik doe nu alles voor hem.

'Sweet creature. Had another talk about where it's going wrong. But we're still young. We don't know where we're going. But we know where we belong. And oh we started. Two hearts in one home. It's hard when we argue. We're both stubborn. I know, but oh. Sweet creature, sweet creature. Wherever I go, you bring me home. Sweet creature, sweet creature. When I run out of road, you bring me home.' Zing ik huilend. De tranen stromen over mijn wangen. Emiel's ademhaling is gestopt. Je hoort nog alleen mijn snikken. 'Ik ga je missen.' Fluister ik. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. Daarna leg ik hem zacht neer.

Ik voel twee armen om mij heen. 'Het is oké.' Hoor ik Shawn zeggen. Zijn warmte verwarmt me een beetje. Maar toch voel ik dood aan. Alsof mijn ziel met Emiel is meegegaan. 'We gaan naar buiten. De andere zijn bezig met de gevangene.' Ik knik. Ik loop achter hem aan naar beneden, naar buiten. 'Kan je zonder gasmasker?' Shawn knikt. 'De marine zei van wel. En volgens mij heeft Zayn iets uit gezet.'

We lopen naar buiten. Daar staan verschillende mensen ons op te wachten. 'Shawn!' Roept er een. Het is Aaliyah. Ze gooit zichzelf in Shawn's armen. Shawn trekt ons in een groepsknuffel. Opeens komen alle andere naar buiten. Marit huilt. Oh nee, ze heeft waarschijnlijk Emiel gezien. Ik ren naar haar toe, en ik knuffel haar. Ik knuffelde vroeger nooit iemand. Nu vind ik het juist fijn als iemand mij knuffelt.

Ik zoek alle bekende gezichten in de groep. Ik herken Caleb, Sam, Yara, Niall, Louis en natuurlijk  Shawn en Aaliyah. Harry en Zayn zijn waarschijnlijk wel dood. 'Het is over.' Zeg ik glimlachend. Verschillende hebben ook een glimlach op hun gezicht. Opeens hoor ik weer een schot. Ik kijk verbaasd om mij heen. Ik zie Marit verschrikt naar haar borst pakken, daarna hoor ik Nash in de verte schreeuwen. Die is er dus ook nog

Daarna hoor ik nog een schot, en daarna een verschrikkelijke pijn in mijn onderbuik. Ik gil hoog. Nooit geweten dat er zoiets uit mijn keel kon komen. Ik val op de grond, omdat ik niet meer op mijn benen kan staan. Ik zie dat Caleb zijn geweer pakt, en iemand neerschiet.

De tranen stromen over mijn wangen, maar ik maak geen geluid. Dit moment draait om Marit, niet om mij. Sam zit bezorgd naast me. Ik schud mijn hoofd. Ik pak de andere hand van Marit, maar die is ijskoud. Ze is dood.

'Ik kan mijn benen niet voelen.' Fluister ik. Ik ga dood, ik voel het. Shawn komt ook bij me zitten. Hij aait me over mijn hoofd. 'Ik houd van jullie, allemaal.' Een traan verlaat mijn ooghoek. 'Shawn.' Zeg ik zacht. Ik voel mijn benen niet meer. Shawn kijkt me met bezorgde ogen aan. Er staan tranen in. 'Ik houd van je, maar ga veder.' Zeg ik zacht. Ik zie dat Shawn snikt, en hij over mijn hoofd aait. 'Hé, ik ben er nog hoor.' Zeg ik zwak met een glimlach. Ik zie Shawn toch nog lachen door zijn tranen heen. Dat wilde ik nog graag zien. Ik draai mijn hoofd om, daarna zakken mijn ogen dicht. 'Kira? Nee! Je gaat me nu niet verlaten. Iemand stop de bloeden.' Ik kijk Yara nog aan die glimlach. 'Het is goed.' Fluistert ze. En dat ik het punt waar mijn ogen dichtzakken, en dat mijn ademhaling stopt.

Nu ben ik veilig.