Stronger

Epiloog

'Serieus? Een tweeling?' Vraagt Lisa. We hebben vandaag een meidenavond en vandaag zijn Daniël en ik erachter gekomen dat we dus ouders worden van een tweeling.

'Yup, we weten alleen nog niet het geslacht en of het een één- of twee-eiige tweeling is.' Zeg ik terwijl ik mijn hand weer in de schaal met chips laat verdwijnen.

'Dat is zo gaaf.' Zegt Melanie naast me en ik knik kort.

'Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Je hebt meteen 2 baby's om op te voeden en niet eentje.' Zeg ik zacht terwijl ik over mijn buik wrijf. Het is al een tijd geleden dat ik een buikje had, laat staan een buik.

'Wat hoop je dat het word? Jongens, meisjes of beide?' Vraagt Nathalie.

'Daniël zegt dat het jongens worden maar het maakt hem ook niet uit als het meisjes zijn. Ik wil gewoon dat het gezondere kinderen zijn en dat ze een leuk leven kunnen lijden.' Zeg ik.

'Ik denk, nee, ik weet dat je een geweldige moeder zal worden en dat je kinderen je als een groot voorbeeld zullen zien. ' Zegt Alice en ik bloos lichtjes.

'Dank je.' Zeg ik zacht.

'Ze heeft gelijk. Jij word een geweldige moeder die haar kinderen veilig houd voor alle dingen in de wereld die slecht zijn.' Zegt Sophie en ik lach even. Lucy komt ineens de kamer binnenlopen en gaat naast me liggen. Ik leg een hand op haar kop en begin rustig met aaien. Ineens gaat mijn telefoon af en iedereen kijkt mijn kant op. Ik neem snel op zonder te kijken wie het is.

'Hey.' Zeg ik en ik wacht op antwoord.

'Hey. Hoe gaat het met mijn liefje?' Hoor ik iemand zeggen en ik zucht een keer diep.

'Het gaat goed hoor. Ik denk alleen dat de kinderen denken dat ze wel even een paar maand te vroeg kunnen komen.' Zeg ik en ik kreun een keer alsof ik pijn heb. De meiden grinniken zacht op de achtergrond en Melanie komt naast me zitten.

'Kom op, Sterre. Zet je over de pijn heen en dan gaan we meteen naar het ziekenhuis.' Zegt ze.

'WAT!?!? IK KOM ER METEEN AAN! MAAK JE GEEN ZORGEN SCHAT!!!' Hierdoor begin ik heel hard te lachen.

'Daniël doe maar rustig. Het gaat helemaal goed. Ik zit maar een beetje met je te kutten. De baby's blijven nog wel even waar ze zijn.' Zeg ik en ik hoor Daniël mopperen.

'Ik zweer het je, je word nog een keer mijn dood.' Mompelt hij en ik lach nog een keer.

'Daniël, je hebt me nog geen half uur geleden afgezet bij de meiden. Dit krijg je ervan als je zo overbezorgd gaat doen.' Zeg ik terug.

'Ik wil gewoon zeker weten dat het goed met je gaat.'

'Dat weet ik en ik ben daar ook heel blij mee maar je kan ook te ver gaan.'

'Ja, ja. Ik snap het. Dan ga ik maar weer eens.'

'Oké, veel plezier en wees veilig.'

'Altijd. Ik hou van je.'

'Love you to. Doei.'

'Doei.' Daarna gaat de lijn dood. Ik zucht een keer diep en leg mijn telefoon op schoot neer.

Ik houd zo veel van je, Daniël, zo ongelofelijk veel!