Stronger

H4

Ik loop door de gangen om naar lokaal 12 te gaan. Het gaat wel moeilijk door de mensen die er allemaal lopen. Ik kijk achterom en ik zie dat er nog een grotere groep aankomt. Ik loop nog steviger, dan dat ik deed, door en ik schiet het hoekje van het lokaal om. Ik zie de lerares zitten en ik stel me voor.

'Hallo, ik ben Sterre Trust.'

'Hallo. Ik ben mevrouw Rovers. Ik ben je Engels docent. Ga maar ergens zitten.'

Ik loop weer naar dezelfde plek en ik ga zitten. Ik weet dat het heel dom is maar toch ga ik er zitten. Daniël, Bastiaan, Sander, Jack en Niels komen binnen.

'Ze zit er weer.' Hoor ik een van de jongens zeggen.

'Ja, dat zie ik ook wel! Ik ben niet blind hoor, Jack.' Zegt Daniël een beetje boos.

'Rustig joh. Ik zeg het alleen maar.' Zegt Jack met een glimlach terug.

De jongens gaan net als de vorige les zitten en Daniël komt weer naast me zitten.

'Omdat je nieuw bent laat ik je gaan. Maar als je nog een keer in deze rij achteraan gaat zitten dan ga je eraan!' Zegt hij terwijl hij strak voor zich uit kijkt.

'Waarom zou ik me laten beïnvloeden?' Vraag ik dan maar terug. Ik laat me niet meer beïnvloeden. Ik heb het al heel vaak laten gebeuren maar ik heb er nu geen zin meer in ik ben voorbereid nu. Ik ben sneller, sterker en vooral kan ik nu terug vechten. Met woorden maar ook in een echt gevecht kan ik terug vechten.

Door het volume waarop we praten volgt iedereen ons gesprek. Na mijn vraag word het helemaal stil. Iedereen kijkt onze kant op. De meesten kijken naar ons met een blik vol medelijden. Anderen kijken weer met bewondering.

'Spreek je me nu echt tegen?' Vraagt Daniël boos.

'Ja, dat doe ik! Problemen mee?' Vraag ik net zo boos.

'Ja, daar heb ik problemen mee ja!'

'Nou wen er maar aan. Ik laat me niet beïnvloeden door een één of andere jongen op mijn school!' Zeg ik woest. 'En dan nog iets: ik zit of sta waar ik wil zitten of staan! En daar krijg je me niet meer weg, begrepen?'

'Je hebt echt een te grote mond voor zo'n klein meisje!' Zegt hij woedend.

'Ik laat me niet beïnvloeden door jou of door je vriendjes!' Herhaal ik.

Ik zie dat hij zich heel erg moet inhouden om me niet nu te slaan, midden in de klas.

'Oké. Als iedereen zijn of haar boeken wil pakken en naar voren wil kijken dan kunnen we de les beginnen.' Zegt mevrouw Rovers door de klas. Iedereen pakt zijn boeken en de les begint.

De les verloopt best rustig. Wanneer de bel gaat ben ik al klaar met mijn huiswerk. Ik pak mijn boeken in en ik ga het lokaal uit. Ik ben als een van de eerste die de aula inloopt en ik loop meteen door naar een plekje vlak bij mijn kluisje. Daar staat namelijk in een hoekje een hekje achting ding waar je op kan zitten.

Ik ga zitten en ik pak mijn lunch. Ik begin rustig te eten en ik zie al snel dat Daniël en zijn vrienden naar het bankje tegen over het hekje, waar ik zit, gaan zitten. Ik zie de ogen van de jongens even op me vallen, maar ze besteden geen aandacht aan me. Ik ben er wel blij mee. Nu hoef ik me niet aan te passen.

Na de pauze loop ik naar lokaal 6, waar ik nu tekenen heb. Tekenen is altijd al een vak geweest waar ik veel plezier in heb gehad.

'Hallo. Jij bent vast Sterre. Ik ben je teken docent. Mevrouw Herrinks.' Ze steekt haar hand naar me uit. Ik glimlach en neem haar hand aan.

'Ook hallo en ja dat klopt. Ik ben Sterre.' Ze laat mijn hand los en ze loopt naar het bureau in de hoek van het lokaal.

'We zijn nu bezig met een opdracht die is duidelijk moet maken aan de mede mens. Bijvoorbeeld dat je meer moet fietsen en minder met de auto moet gaan, in verband met het milieu. Daar hangt wel een voorbeeld.' Ze wijst naar een hele mooie tekening van de aarde. Er staat een auto en een fiets bij. LET OP HET MILIEU! Staat er groot bij. Het ziet er heel mooi uit en ook echt als een geheel.

'Wow.' Kan ik allen maar zeggen.

'Ja, het ziet er heel mooi uit, hè?'

'Ja. Wie heeft hem gemaakt?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Als we dat maar eens wisten. We hebben hem een keer gevonden in het lokaal. Er staat ook geen naam op en we niemand weet van wie hij ook maar kan zijn. We hebben wel meer van die tekeningen maar deze sprong er tussenuit. Het enige wat we hebben kunnen vinden op de tekening is een klein tekentje. Ik kan je hem wel aan het einde van de les laten zien maar de les gaat zo beginnen dus neem maar snel plaats!'

'Dat zou ik wel leuk vinden ja. Ooh nog een vraag! Kan je elk onderwerp kiezen die je maar wild?'

'Ja. Dit is een van de vrije opdrachten die we wel eens hebben.'

'Oké, dank u.' Ik pak een blad en ik begin een beetje te schetsten. De klas stroomt binnen en iedereen gaat aan het werk. Ik heb niet door wat ik teken maar plotseling komt er een meisje naast  me zitten.

'Hallo. Ik ben Sophie. Ik zag dat je alleen was en ik dacht ik ga maar een praatje maken.'

'Hoi, ik ben Sterre.'

'Wat maak je? Het lijkt me dat je ook de opdracht kreeg om iets duidelijk te maken voor de mede mens.'

'Ja, klopt. Ik denk dat ik blijkbaar iets ga maken om duidelijk te maken dat je iemand niet moet gaan pesten. Dat het diegene echt heel ongelukkig maakt.'

'Mooi. Het ziet er tot nu toe heel erg goed uit.' Ik kijk naar de tekening en ik zie een meisje met tranen over haar vangen en haar handen voor haar hoofd. Heeft bruin haar met een beetje slag en ze dracht een rood T-shirt. Ze lijkt een beetje op mij maar dan met ander haar.
'Dankje. Ik moet hem nog wel verbeteren.'

'Maakt niet uit. Ik vind hem nu al prachtig.'

'Dankje.' Er valt een ongemakkelijke stilte. Ik zie dat Sophie iets wil vragen maar dat ze het niet durft.

'Wil je me soms iets vragen?'

'Nee, nou ja, ik weet het niet. Het is zo raar.' Antwoord ze.

'Ik bijt niet hoor.' Zeg ik zogenaamd beledigt.

'Oké, oké. Vind je het erg als ik naast je kom zitten?' Vraagt ze een beetje na lachend.

'Nee, natuurlijk niet. Wat is er zo raar aan die vraag. Je lijkt me heel aardig.'

'Nou ik dacht dat je niet met zo'n loner als mij wilde omgaan.'

'Dan heb je geluk. Ik ben net zo'n loner zoals je jezelf noemt maar dan erger.'

'Hoe bedoel je?'

'Ik ben de nieuwe hier op school.'

'Ben jij het meisje die tegen Daniël  is ingegaan?' Vraagt ze geschrokken.

'Ja. Wat is daar eigenlijk zo erg aan?'

'Hij is de sterkste, slimste en knapste jongen van de hele school. Je staat met een weerwoord bij die jongens op de zwarte lijst. Ze behandelen jongens en meisjes die op die lijst staan echt niet oneerlijk. Als een jongen op die lijst komt dan slaan ze hem in elkaar. Met meiden gaat het presides hetzelfde. Maar toch gaat het dan nog iets verder.' Ze pauzeert even om weer tot rust te komen. Alsof het zo erg is dat ze gaat hyperventileren.

'Ze nemen je dan mee en ze dwingen je om dingen te doen. Ze zitten aan je en ze gaan steeds verder en verder. Uiteindelijk eindigt het in een gedeeld bed en een kapot hart.' Je kunt gewoon van  haar gezicht aflezen dat ze bijna gaat huilen.

'Je gaat me toch niet vertellen dat je dit allemaal weet omdat het bij je is gebeurd toch?'  De tranen staan in haar ogen en er rolt er een over haar wang als ze ja knikt.

'Je zult geen last meer van ze hebben als ik met ze klaar ben!' Zeg ik boos. Meer tegen mezelf dan tegen Sophie.

'Hoe bedoel je? Wat ben je van plan?' Vraagt ze geschrokken.

'Ik ga ze zo erg irriteren dat ze van school willen.'

'Ze laten je niet zomaar de school overnemen hoor! Maar ik sta wel achter je!' Ze droogt haar tranen en kijkt met een glimlach naar me.

'Dankje. Dat waardeer ik echt.' Zeg ik ook met een glimlach.

'Kom dan gaan we nu weer verder met tekenen. We zijn nog lang niet klaar!' Zegt Sophie dan.

'Ja, klopt!' Zeg ik dan.

Ik ben blij dat ik jou mijn vriendin kan noemen.