Που θα πήγαινε; που μπορούσε να πήγαινε; έτρεχε με δάκρυα στα μάτια για να τον βρει,σε ποιο μαγαζί ; που βρισκόταν; δεν είχε ιδέα από τέτοια,κοίταζε μονάχα το σπίτι της και τον άντρα της ,καθώς έτρεχε ένιωσε ένα χτύπημα στη κοιλιά της,γέλασε απαλά, το παιδί της κουράστηκε το τρέξιμο και της έκανε νόημα να σταματήσει,το παγωμένο χέρι της έπεσε στην πλέον ζεστή της κοιλιά,ναι το μωρό της την ζεσταινε με την ύπαρξη του ,είχε φτάσει κιόλας δύο μηνών Και η κοιλιά της είχε ίσα φανεί,γενικά ήταν μια αδύνατη γυναίκα και η εγκυμοσύνη της φαινόταν δύσκολα,αυτό άραγε ήταν πλεονέκτημα;
Κάθησε σε ένα παγκάκι πίνοντας λίγο νερό,η καρδιά της χτυπούσε ασταμάτητα σαν τρελή και η κοιλιά της,της έδινε απαλά χτυπήματα προειδοποιώντας την να κάνει λίγη παύση διότι το παιδί της άρχισε να κουράζεται...
"Σώπα παιδί μου ,σωπα ,έτρεξα λίγο παραπάνω " είπε στον εαυτό της λουφαζοντας,λόγο της εγκυμοσύνης κουραζοταν τόσο εύκολα και πονούσε ολόκληρο το κορμί της ,σηκωνόταν απ'το κρεβάτι κάνοντας του φαγητό και μερικές δουλειές με κόπο,ένιωθε πως ήθελε να κλαίει δίχως σταματημό,είχε γίνει συναισθηματική με το παραμικρό που έβλεπε,και ίσως αυτό που πήγαινε να πράξει να ήταν όντως ένα τεράστιο λάθος μα τον αγαπούσε,ποιος έβαζε φρένα στην αγάπη;
Γιατί νιώθω πως δεν κοιμάσαι; γιατί σε νιώθω κοντά μου; τι πας να κάνεις πεσμου, τι ;
