Είναι κακο που νιώθω ένοχες; είναι άσχημο που σε λατρεύω σαν Θεό μου; είμαι τόσο εγκληματίας που σε αγαπάω τόσο πολυ; άραγε γιατί να με φωνάζεις άγγελο σου;γιατί να είμαι το πρότυπο σου; έπεσε η αυλαία,και για άλλη μια φορά σήμερα έμεινα μόνος,νόμιζα πως έφυγες και χάθηκε το οξυγόνο μου,άραγε με τον τρόπο που σε τραβάω στο κορμί μου καταλαβαίνεις πως δεν είναι ανάγκη αλλά φόβος; άραγε αισθάνεσαι πόσο φοβάμαι να σε αφήσω ξανά; σε έφερα σπίτι μας μέρα και πλέον είναι νύχτα,είμαι εγωιστής που δε σε άφησα να πάρεις ανάσα; είμαι τόσο κακος που θέλησα να ακούω το όνομα μου ως το ξημέρωμα; να μετράω τις ανάσες που άφησες να πέσουν στο πρόσωπο μου, Όλες αυτές μόνο για μένα;άραγε πόσο ζηλιάρης είμαι που πεθανα στην εικόνα που είδα λίγες ώρες πριν ; Πόσο εγωισμό έχω πάνω μου; κοίταξα τα βρώμικα ρούχα του στο πάτωμα,στο μυαλό μου ήρθαν τα χειρότερα μέχρι να σε δω επάνω σε εκείνο το κρεβάτι με τα ταλαιπωρημένα σου ρούχα...μόλις έμαθες πως πεθανα και φαίνεσαι κενή από συνθήματα,ξέρεις είδη πως το τέλος πλησιάζει, ήρθε νωρίς,ήρθε άδικα,τον κοίταξα με λιγοστά ρούχα να ανεβαίνει στο υπέροχο κορμί σου και αυτή η εικόνα με σκότωσε,με σκότωσε πολυ...σε χάιδευε και φαινόταν ευχαριστημένος,φαινόταν ευχαριστημένος...
