*ποιος εισαι; ποιος εισαι; *χιλιάδες σκιες τον περιτριγυρισαν καθως καθόταν δεμένος σε μια καρεκλα,το σωμα του ήταν ακινητοποιημενο και τα ματια του ειχαν ανοιξει διαπλατα,απ'τον τρόμο...ναι,τρομο...
Πρώτη φορα στη ζωη του ενοιωσε ενα κομματι μεσα του να καταστρέφεται,ο φόβος μπορει να σε καταστρεψει και να σε κάνει ενα του ο φόβος ειναι στο μυαλο σου...
*στο μυαλό μου,στο μυαλο μου * ψιθυριζε επανειλημμένα καθως κρατούσε σφιχτα κλειστα τα ματια του,ο ιδρώτας έπεφτε κρυος απο το μέτωπο του,ενω ενοιωθε έντονες παρουσιες κοντα του,ηταν οι φόβοι του,μα δε μπορούσε να ανοξει τα ματια,από παιδι δε μπορούσε να το αντιμετωπίσει
*φοβασαι; φοβασαι μπραιαν;*
*δε φοβαμαι!!!! είστε οι φόβοι μου*
*άνοιξε τα ματια λοιπόν *
η αδρεναλινη του ειχε φτασει στα υψη,τι και αν τον σκότωναν σε εκεινο το ονειρο; οταν ανοιγε τα ματια θα ήταν ξανα διπλα της,μυριζε το αρωμα της μα δε μπορούσε να την δει να κοιμαται ηρεμα στο απαλο τους κρεβατι
*άνοιξε τα*
η ανασα του εγινε γρηγορη,και αλλο,και αλλο ωσπου....μια κραυγη βγηκε απτα χειλη του και άνοιξε θυμωμένα τα ματια,γεμάτος μπερδεμένα συναισθήματα,κοιταξε γύρο του γεματος μισος μα δεν υπηρχε κανεις παρα μονο ενας καθρέφτης μπροστα του,είχε κατι διαφορετικό μεσα του,τα φρυδια του εσμιξαν θαρρείς και κοίταξε μια σκια στην αντανακλαση του...
τα ματια του ανοιξαν ξαφνιασμένα μα αυτο δε φανηκε στο καθρέφτη,λες και η αντανάκλαση του γελούσε μαζι του...
*ΤΙ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟ!!!!* φωναξε χτυπώντας με φορα τη ξυλινη καρεκλα ,επιτέλους μπορούσε να κουνηθεί μα ο αντρας μπροστά του συνέχιζε να γελάει
"ειμαι εσυ..." ειπε με ενα πονηρο χαμόγελο
"ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΑΝΆΚΛΑΣΗ,ΗΣΟΥΝ Ο ΕΦΙΆΛΤΗΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ " η καρδια του χτυπησε τοσο γρηγορα ετοιμη να σπάσει,μα ο αντρας μπροστα του φορουσε αλυσίδες μένοντας ακίνητος και γελώντας ακόμη πιο δυνατα..
