δε του αρκουσε να εχει το κορμι της διχως την καρδια της,δε του εφτανε να την διωχνει μακρια,ολα ηταν ενα κακογουστο σχεδιο,την λατρευε την αγαπουσε και επειδη ηταν ανικανος να ανταπεξελθει ,την εδιωχνε
"γαμωτο" αναφωνησε ριχνοντας με δυναμη το βαζο απτο κομοδινο του σπαζοντας το σε μικρα πολλαπλα κομματακια,ετσι ραγισε η καρδια του,ακομα και εκεινη ηθελε να τον εγκαταλειψει απτο φτωχο σε αγαπη κορμι του,δεν ηταν ακαρδος,δεν ηταν αλητης,δεν πειρε αγαπη απο παιδι πραγμα το οποιο του κοστισε ακριβα την μεγαλυτερη αγαπη που τον χτυπησε σαν βελος...
περασε βιαστηκα τα δαχτυλα του αναμεσα απτα ιδρωμενα μαλλια του ,οταν το βλεμμα του επεσε στο σπασμενο βαζο,και το ριγμενο τριανταφυλλο στο πατωμα,εκεινο που ειχε κοψει απο τον κηπο του για εκεινην,κοκκινο και φλογερο σαν το αιμα,ευαλωτο μεσα σε λιγοστο νερο,παλευει για τα ροδοπεταλα του,λουλουδι διχως ριζα...διχως προορισμο,ευθεις τα ματια του δακρυσαν,το τριανταφυλλο που της ανηκε πεθαινε αργα οπως και η αγαπη τους,σηκωθηκε ξυπολιτος πατωντας τα γυαλια μπροστα του,τα ματια του θολωσαν ενω οι πατουσες του αρχισαν να σταζουν κοκκινο υγρο,αιμα σαν μπογια.....
"νομιζεις πως δεν εμαθα να αγαπω,νομιζεις πως δεν αισθανομαι τιποτα για εσενα,δισταζα να σε καταστρεψω με τον χειροτερο τροπο στην ηρεμη ζωη που ζουσες πριν με γνωρισεις μα πλεον δε μπορω να φυγω χωρις εσενα,οσο και να πρεπει να φυγω..μονο αντιο εμεινε να σου πω" επιασε το τριανταφυλλο στα χερια του κανοντας το ενα με το αιμα του..
...............................................................................................................................................................
εστρωσε το γαλαζιο φορεμα της και σερβιρε στο τραπεζι το τελευταιο πιατο,κοτοπουλο με λεμονατες πατατες,εκεινο το φαγητο του αρεσε πολυ,σκεφτηκε....ριχοντας ενα στραβο χαμογελο στο πουθενα..ο τζον της χαμογελασε πλατια και την τραβηξε να κατσει διπλα του παραμεριζοντας τα πλουσια μαλλια της ,το κλιμα ηταν τοσο βαρετο και μονοτονο,τοσο ιδιο,τιποτα δεν μπορουσε να αλλαξει την διαθεση της,το βλεμμα της ηταν παγωμενο ,κοιτουσε τους παντες ψυχρα..
η μητερα της ειχε τρομαξει τοσο πολυ,ηθελε το καλο της μα εκεινη δεν την ενοιαζε πλεον,ολοι αγαπουσαν ψευτικα..
"κορη μου,διοργανωσα αυτο το δειπνο με τον τζον ,βλεπουμε πως τελευταια εχει πεσει η διαθεση σου,δε μπορω να σου παραπονεθω,πλεον δεν εισαι αυτοβουλη του εαυτου σου,το εσκασες απ'το σπιτι,εχεις χασει το χρωμα σου και το μυαλο σου,εισαι μεγαλη γυναικα αλλα οχι κύρια του εαυτού σου,μέχρι να παντρευτείς τον τζον θα πηγαίνουμε σε ενα ψυχολόγο,ωστε να σε βοηθήσει να ανοιξεις ενα σπιτικο και να κανεις οικογένεια "
