*δεν ημουν ο ήρωας σου,δεν ειμαι οτι ψαχνεις τα δακρυα μου σε έπνιξαν και εγω μαζι τους χάθηκα μεσα σε μια κουτάλια νερο,εχασα καθε μου συναίσθημα για τον άνθρωπο και μίσησα καθε ον....η μηπως ο κοσμος με απομόνωσε ? η μηπως ευκαιρία δεν μου δωθηκε? αλλη μια νυχτα μοναχός έκλαψα για την σιωπή,αλλη μια νυχτα γονάτισα στους διαδρόμους της τρελας εκείνου του μυαλού...του δικού μου μυαλού,γεννήθηκα ένας καταραμένος άνθρωπος και τίποτα παραπάνω,περίμενα τη παρουσία σου να δώσει φως στο σκοτεινό μου περιβάλλον,μα ήσουν τόσο φωτεινή και εγώ ήθελα να μείνω στο σκοτάδι,όσο το δάπεδο του σκοταδιού μου μικραινε και ερχόσουν εσύ,έκρυψα τα μάτια μου σαν κλέφτης που φοβόταν να παρουσιαστεί στην δικαιοσύνη ,καθώς ήρθες να με βγάλεις απ'το βούρκο,μα εγώ βρισκόμουν σε άρνηση να δω την αλήθεια..μου άπλωσες το χέρι σου και εγώ το τράβηξα μακριά,τώρα έκλεισα τα μάτια μου θέλοντας να χαθώ στις σκέψεις μου ,μα η αυρα σου με αποσυγκεντρωνει και με ρίχνει μέσα στη θάλασσα ,τι μου έχεις κάνει; ένιωθα τόσο μόνος και ξαφνικά όλα άλλαξαν,ήμουν πλούσιος μα φτωχός και τώρα κατεληξα φτωχός μα στη πραγματικότητα είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο..."
Τα χέρια του ήταν δεμένα γύρω από την κοιλιά της χαϊδεύοντας την,όλη τη νύχτα δε μπορούσε να κοιμηθεί,το μόνο που έκανε ήταν να την παρατηρεί ...αραγε ήταν όντως αλήθεια ; ήταν στα αλήθεια έγκυος; αυτές οι σκέψεις τον σκότωναν,το ήθελε τόσο πολύ αυτό το παιδί που η αγωνία μέσα του πάλευε με τα πνευμόνια του,κρύος ιδρώτας είχε κατακλεισει το μέτωπο του.....
