την ειχε ξαπλωσει στα ποδια του,είχε βαλει το μικρό της κεφαλακι επανω του και την κοιτουσε με περιέργεια ,ηταν τοσο μικρη τι σφαλμα ειχε πραξει; εκανε γυναικα του ενα κοριτσακι,χτύπησε το κεφάλι του πισω στον τοίχο και αναστεναξε ηττημένος..
"φερε μου Κολωνια με λεμονι,αν το μυρίσει ισως συνελθει" ειπε σε μια γυναικα μπροστα του ,μεσα σε δευτερολεπτα κρατουσε την κολωνια στα χερια του,εβαλε λιγο πανω στο χερι του και ύστερα το πλησιασε στο προσωπο της,το βλεμμα του επεσε ανήσυχο επανω της καθως η σιωπη της τον σκοτωνε,καθε δευτερόλεπτο που περνούσε τον τρόμαζε,δεν είχε τρομαξει ποτε του τοσο....ωσπου αρχισε να κουναει το κεφάλι της απαλα ανακτωντας τις αισθησεις της...
τα ματια της ανοιξαν απαλα κοιτάζοντας τον με θλίψη ενω τα δικα του την κοιτούσαν με αγωνία...
"αγαπη μου..;"
"μη με λες αγαπη σου,μη το κανεις..." του ειπε ενω σηκωθηκε αργα πιανοντας το κεφαλι της το οποίο την πέθαινε στον πονο...
"θα μας κάνουν ομοια σχηματα με χενα στο χερι,θα μεινεις;" της ειπε κοιτάζοντας την εντονα...
κάθησε αμίλητη διπλα του,ενω απλωσε το χερι της στις γυναικες μπροστα της,τους είχαν ζωγραφίσει ομοια σχεδια θαρρείς και ηταν μια ιστορια που υπηρξε συνεχεια..
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"θα με συγχωρήσεις; " της ειπε κοιτάζοντας την ικετευτηκα,λες και κρεμόταν απο τα χείλη της...
τον κοιταξε αμίλητη διχως να του απαντήσει,ειχε χαθει στις δικες της σκεψεις..
σε αγαπησα και δεν εχει Επιστροφή,μοναχα φοβαμαι!!! φοβαμαι να σε αντικρίσω πλέον στα ματια,απόψε δε μπορω να κοιμηθώ στο ιδιο κρεβατι μαζι σου οπως τοτε,δε θα νοιωσω ασφάλεια,δε μπορώ να ζητήσω την αγκαλια σου να με ζεστανει διοτι ακομα και αυτο με τρομαζει,δε σε μισω μοναχα με πονεσες και δεν έχει γυρισμό ,δε μπορω να νοιώσω οπως πριν,με πειρες μακρια απο ολα οσα αγαπησα μα ποια ειναι η αληθεια;
