The Chosen(ON HOLD)

Κεφάλαιο 18ο

Ο Σάιμον πλησιάζει μετα τη συνάντηση του με τον Τζέικ.

Αναρωτιέμαι τι στο καλό τον ήθελε... προσπάθησα να κρυφακούσω όμως μάταια. Τα είχε όλα πολύ καλά οργανωμένα.

Ναι με νίκησε. Σκάστε 😑

Ήμουν χαζή που δέχθηκα την πρόκληση του. Τι περίμενα? Γνωρίζει περισσότερα από εμένα.

Ο Σάιμον φτάνει κοντά μου.

«Λοιπόν? Τι σε ήθελε?» ρωτάω κοντεύοντας να σκάσω από την αγωνία.

Χαμογελά. Γιατί χαμογελά?

«Μην ανησυχείς, δεν ήταν κάτι σπουδαίο» Πλακά μου κάνει? Και τι κάναν τόση ώρα εκεί μέσα? Πλέκανε?

«Και τόση ώρα εκεί μέσα για πιο λόγο?» ξαναρωτώ. Ο Σάιμον κάνει κίνηση και πιάνει τρυφερά τους ωμούς μου.

Ώπα.

«Ηρέμησε. Ήρθα για να μου πει τα ίδια» εξηγεί κοιτώντας με κατάματα.

Τα ίδια? Ποια ίδια? Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.

Γιατί αυτός ο άνθρωπος πρέπει να μπαίνει ανάμεσα στη φιλιά μου με τον Σάιμον?

Παλιοανακατόστρα του κωλου να πούμε.

Παρόλα αυτά ο Σάιμον δεν με πείθει. Προσπαθώ να κοιτάξω στο μυαλό του όπως έχω μάθει. Το ξέρω πως δεν είναι καθόλου σωστό δίχως την άδεια του, όμως... ανησυχώ.

Τα πάντα είναι μαύρα. Δεν υπάρχει τίποτα.

Δεν μπορεί... κάτι έκανα λάθος.

Προσπαθώ ξανά.

Τι πάει στραβά? Γιατί δεν μπορώ να δω τίποτα?

«Θα τα πούμε αργότερα?» ρωτά σταματώντας με από τη δουλειά που έκανα.

«Ναι. Φυσικά...» απαντώ χαρίζοντας του στο τέλος ένα χαμόγελο για να μην υποψιαστεί τίποτα.

Αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο μου και απομακρύνεται.

Φφφ...

«Στείλε μήνυμα» απλά νεύω βλέποντας τον να φεύγει.

Jake's POV

Flashback

O φίλος της μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου.

«Με ζήτησες. Λοιπόν ήρθα» ανακοινώνει ανέκφραστος.

Κάποιος προσπαθεί να το παίξει άνδρας εδώ πέρα. Κρίμα για εκείνον που εγώ ξέρω πως στη πραγματικότητα μέσα του τρέμει σαν το ψάρι.

«Κάθισε» προσφέρω και δεν κάνει κίνηση.

«Μια χαρά είμαι κι έτσι. Τι με θέλεις?» οκ, αφού έτσι επιθυμείς κάτσε όρθιος.